Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Και μοιάζει ετούτη η σιωπή…


«Εἶμαι τὸ δέντρο ποὺ ἀκολουθεῖ τὴ γραμμὴ τῆς προσευχῆς ὅταν ἀνεβαίνει
ἀπὸ ἥσυχη ψυχή.

Εἶμαι ἡ λόγχη ποὺ κοκκίνισε στὸ αἷμα τῆς δύσης καὶ φρουρεῖ τὸ Ἀόρατο
ἀπ᾿ τὴν ἄρνηση καὶ τὴν εἰρωνεία.

Εἶμαι στὶς γιορτὲς τοῦ τοπίου τὸ μαῦρο ράσο ποὺ δὲν τελείωσεν ἀκόμα
τὴ δοκιμασία του.

Εἶμαι τὸ καμπαναριὸ στὸ ναὸ τοῦ πόνου καὶ γιὰ τὶς ψυχὲς ποὺ ἔχουν σκοπὸ
σημαίνει τοὺς ὄρθρους καὶ τοὺς ἑσπερινοὺς ἡ σιωπή μου.»

(Το κυπαρίσσι - Ζαχαρίας Παπαντωνίου)


ΥΓ. Η φωτογραφία είναι του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη" 

11 σχόλια:

doctor είπε...

Ο ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΜΑΣ, Ο ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ...
ΥΠΕΡΟΧΟΙ ΣΤΙΧΟΙ, ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ!!!

Crousma είπε...

"Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα".

Aris είπε...

"Εἶμαι ἡ λόγχη ποὺ κοκκίνισε στὸ αἷμα τῆς δύσης καὶ φρουρεῖ τὸ Ἀόρατο
ἀπ᾿ τὴν ἄρνηση καὶ τὴν εἰρωνεία."

!!!!!

akrat είπε...

είναι αυτό που θα μπανίζουμε εις το τελευταίο σπίτι.... θα κόβει και τον αγέρα...

μια χαρά ίσκιος μια χαρά σε λέω

Memaria είπε...

Τέλειοι οι στίχοι, έδεσαν τόσο αρμονικά με την όμορφη φωτογραφία σου!
Καλή εβδομάδα!

Eva Neocleous είπε...

Και μόνο οι τίτλοι σου,Ευρυτάνα,δείχνουν την ποιότητα αυτού του ιστότοπου.Τι να πούμε για όλα τ΄άλλα!

Δάφνη Χρονοπούλου/ Daphne Chronopoulou είπε...

Εξαιρετικό.
να τα θυμόμαστε κι αυτά...

Φυσιολάτρης! είπε...

Εξαιρετικός ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου!!!

Στέκομαι στο εξής μεγαλειώδες νόημα...

//Είμαι στις γιορτές του τοπίου το μαύρο ράσο που δεν τελείωσε ακόμα τη δοκιμασία του//!!!!!!!

Η δοκιμασία του τόπου μας και του λαού μας πράγματι δεν τελείωσε...

Συγχαρητήρια για την ανάρτηση...

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Πάντα τα σχόλιά σας ζωντανεύουν κάθε μας ανάρτηση!
Ευχαριστούμε εγκάρδια.

άγριο κυκλάμινο είπε...

"Και μοιάζει ετούτη η σιωπή"
με ουρανομήκη κραυγή.

E.- είπε...

"Δεν θέλω παρά -σαν τα δεντρά- όρθιος να φύγω..."

Και μοιάζει ετούτη η σιωπή
με τούτα τα λόγια του πατέρα μου, ειπωμένα κάτι λίγες μέρες πριν να σιωπήσει για πάντα...

"Στη Σμύρνη -έλεγε η νενέ μου-
το κυπαρίσσι, στην εμπατή του δρόμου, του χωριού, του σπιτιού δείχτει φιλοξενία... στο κοιμητήρι φιλοξενία και δάκρυ, πόνο... στο βάθος του κήπου δείχτει στον Θεό, να μην τον εξεχνούμε! Δίνει λεβεντιά στο βουνό, δείχτει λευτεριά και πως... να ξεχνάς τις ρίζες σου... δεν πρέπει..."

Αχ βρε Ιχνηλάτη, αυτά τα όμορφα μου θύμισες με το λεβέντικο κυπαρίσσι σου και πολύ πολύ σ΄ευχαριστώ γι΄αυτό...

Ε.-