Τρίτη 1 Μαΐου 2012

ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΗ ΚΑΘΩΣ ΠΕΡΝΟΥΣΑΜΕ ΤΗ ΡΟΥΜΕΛΗ…


Εφημερίδα «ΡΟΥΜΕΛΗ»
Όργανο της Επιτροπής του ΕΑΜ Στερεάς Ελλάδας
Πρωτομαγιά 1944       

Το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"φέρνει σήμερα στο φως της δημοσιότητας ένα ακόμη σπάνιο ντοκουμέντο από τις ηρωϊκές αντιστασιακές μνήμες του λαού μας! Μια συγκινητική αναφορά όλο συναίσθημα, επαναστατική ορμή και υπερηφάνεια, δια χειρός του μεγάλου αγωνιστή δημοσιογράφου Τάκη Φίτσου ο οποίος 5 χρόνια αργότερα, το 1949, εκτελέστηκε από το μοναρχοφασιστικό κράτος. Το εξαιρετικό αυτό κείμενο, που θα διαβάσετε παρακάτω, γράφηκε κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας του Πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη στην Ανταρτομάνα Ρούμελη, δίπλα στο σκληρά δοκιμαζόμενο μα και ανυπόταχτο λαό της περιοχής. Ευχαριστούμε από καρδιάς την πολύ καλή φίλη Γίτσα από το "Αγρίνιο...γλυκές μνήμες" που μας χάρισε τούτο το πολύτιμο υλικό που θα σας παρουσιάσουμε, ως μία συμβολή και εκ μέρους μας στις αθάνατες παρακαταθήκες μιας αληθινά αξέχαστης εποχής, τότε που ο λαός μας και η μάχιμη αντάρτικη πρωτοπορία του αγωνίζονταν ασυμβίβαστα ενάντια στην κτηνώδη ναζιστική κατοχή και τους ντόπιους δοσίλογους συνεργάτες της, για μια πραγματικά λεύτερη ζωή! Διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτότυπου.

Παραθέτουμε, από τη σπάνια εφημερίδα,  το συγκεκριμένο άρθρο…

«Πλημμύριζαν τα βουνά κι’ οι κάμποι μές στο ξανθό φως τ’ Απρίλη, κι’ έλαμπαν οι βασανισμένες καρδιές, κι’ άνθιζε πάνω στα πικραμένα χείλη το χαμόγελο, κι είταν χαρά κι’ ενθουσιασμός και πανηγύρι της χαροκαμένης χωριάτικης ζωής. Κ’ η σκέψη κορυδαλός που πετούσε ψηλά στ’ ακροούρανα και το γαλάζιο φέγγος που απλώνονταν παντού έκανε να σμίγουν χαρούμενες οι φωνές των ανθρώπων, έριχνε το λογισμό στο όνειρο, στο γλυκό όνειρο μιας ευχάριστης πραγματικότητας. Κ’ είταν χαρά, κι’ είταν φως, κι’ ήταν γλυκασμός της ψυχής κι’ ελπίδα γοργοφτέρουγη και θάμπος αχτιδοβόλο και δεν είταν άλλο παρά ο πόθος κι’ η λαχτάρα, κι’ ο βόγγος, κι’ η κραυγή μες απ’ τα πονεμένα στήθη τα Ελληνικά:
-Ζήτω ο Άρης! Αυτό είταν.
Και κείνος, καβαλλάρης, διάβαινε γοργά, και πίσω του καβαλλάρηδες, οι μαυροσκούφηδες, με τα όπλα τα βουτηγμένα στο άτιμο το αίμα του καταχτητή και των προδοτών, τα άγια τα όπλα, παιδιά ηλιοκαμένα του λαού μας, κι είχαν πάρει κι’ αυτά κάτι απ’ τον ανέκφραστο αέρα του Αρχηγού τους, και κάλπαζαν τ’ άλογα  και βροντούσαν θριαμβευτικά τα’ άρματα, και γύρω και μπρος, και παντού, ο λαός, άντρες, γυναίκες, γέροι, κορίτσια, επονίτες γεμάτοι σεμνή οργή, κι αετόπουλα που τιτίβιζαν κι έκαναν τόση φασαρία με τις χαρούμενες τσιριχτές φωνούλες τους :
Ζήτω ο Άρης.
Κι οι μανάδες, με τις γιορτάσιμες μαντήλες τους, έδειχναν στα παιδιά τους, κρατώντας τα στην αγγαλιά, με θαυμασμό δυσκολόκρυφτο και καμάρι, τον Αρχηγό που πέζευε και φιλούσε το σεβάσμιο χέρι του γεροπατέρα που ‘χασε το γιο του στον πόλεμο ή της γριάς μάνας π’ αχνότρεμαν τα μαραμένα χείλη της απ’ τη συγκίνηση, και τα μωρά έπιαναν τα γένια του κι' έπαιζαν μ’ αυτά κι’ άπλωναν προς αυτόν τα χεράκια τους ή ξαφνιάζονταν καθώς τον έβλεπαν και με φόβο έκρυβαν το προσωπάκι τους το χλωμό απ’ τη στέρηση, στον κόρφο της μάννας τους.
Ολάκερη η λεβέντικη ψυχή του λαού μας η απέθαντη ψυχή, η ψυχή που βογγάει και λαχταράει και πονάει και στέκεται ολόρθη, πολεμιστής ακατάβλητος, πολεμιστής αντρειωμένος για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά, δείχνονταν περίλαμπρη αυτές τις ώρες, τις αξέχαστες ώρες, καθώς κάλπαζαν τα’ άλογα, και βροντούσαν θριαμβικά τα’ άρματα, κι’ αντιλαλούσε το τραγούδι το ηρωϊκό.
Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά
πέφτουν  ντουφέκια ανάρια,
ο Άρης κάνει πόλεμο
μ’ αντάρτες παλληκάρια ..

Έξω, στον κάμπο, σήκωναν ψηλά τα ροζιασμένα χέρια τους οι αγρότες, κ’ οι αγρότισσες τις αξίνες τους χαιρετώντας μ’ αυτές καθώς έσκαβαν τη γη, και σταματούσαν ξαφνιασμένοι στο αναπάντεχο πέρασμα των μαυροσκούφηδων, κι΄ έτρεχαν και πηδούσαν, σαν κατσίκια τους φράχτες και τα χαντάκια, κι έρχονταν να ιδούν «τουν καπιτάνιου» κι όσοι τον ήξεραν από παληότερα που πέρασε απ’ το χωριό τους, του’λεγαν καμαρωτά και με πεποίθηση:
 - «Αμ’ έννοια σ’ Αρχηγέ μ’ κι ειν’ ούλου του χουριό μι του Ιαμ, κι μι σας τα’ αντάρτις. Άϊντι στι δλειά σ’, άϊντι στου καλό, κι μεις ιδώ είμαστ, βαστάμι γιρά». …

Κι’ έλαμπαν οι καρδιές όλων, οι βασανισμένες καρδιές, κι είταν χαρά, κι είταν φως, κι είταν ήλιος, ένας μεγάλος ήλιος μέσα σ’ όλους μας που θέρμαινε κ’ είταν πόνος γλυκός, κ’ είταν πεποίθηση.
Κ’ ύστερα, κι' άλλοι κάμποι, κι άλλα βουνά, κι’ άλλα χωριά, και κάλπαζαν τ’ άλογα, και βροντούσαν θριαμβικά τα’ άρματα, και παντού η ανίκητη ψυχή του λαού, του λαού μας, που παλεύει κι’ αγωνίζεται με την αξίνα στο χωράφι, με το σφυρί στο εργοστάσιο, με το ντουφέκι στο χέρι για τη λευτεριά, τη χιλιάκριβη λευτεριά…»
                                                                                                                             Τ. ΦΙΤΣΟΣ

19 σχόλια:

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Μπράβο!
Τιμάς και τη μέρα που ξημερώνει, 1η Μάη!!!

άγριο κυκλάμινο είπε...

Mπράβο ρε παιδιά!!!!!

Έλα και κοντοζυγώνει και η δική μας η λευτεριά. Από τέτοιους λεβέντες καταγόμαστε, γιατί να φοβηθούμε τους νέους κατακτητές;
Στο χέρι μας είναι να κάνουμε τη μεγάλη ανατροπή και να γραφτεί και η δική μας η γενιά στην ιστορία!!!
Ολοι μαζί σα μία γροθιά μπορούμε να τα καταφέρουμε, άλλωστε είναι στο DNA μας, ο αγώνας και ο ξεσηκωμός κατά του άδικου και της σκλαβιάς. Ψηλά το κεφάλι, ρε πα;ιδιά, όπως το είχε και ο Αρης και οι αντάρτες του.

PANOS είπε...

Τι να πω και τι να θαυμάσω !!! Χαρά στη γενιά που έβγαλε τέτοια παληκάρια. Χαρά και σε μας που θέλουμε να είμαστε απόγονοί τους.

dimitris είπε...

Ευρυτανα ιχνηλατη καλημερα καλο μας μηνα.

- «Αμ’ έννοια σ’ Αρχηγέ μ’ κι ειν’ ούλου του χουριό μι του Ιαμ, κι μι σας τα’ αντάρτις. Άϊντι στι δλειά σ’, άϊντι στου καλό, κι μεις ιδώ είμαστ, βαστάμι γιρά».

Περναει ο ΑΡΗΣ!!!

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

λεύτερος είπε...

Αυτές ητανε πρωτομαγιές, οχι οι σημερινες.
Φανταστικο άρθρο, πολλα συγχαρητήρια φίλε ιχνηλατη.

Οικοδόμος είπε...

"Κι’ έλαμπαν οι καρδιές όλων, οι βασανισμένες καρδιές, κι είταν χαρά, κι είταν φως, κι είταν ήλιος, ένας μεγάλος ήλιος μέσα σ’ όλους μας που θέρμαινε κ’ είταν πόνος γλυκός, κ’ είταν πεποίθηση."

Αυτός ο ήλιος μωρέ, με τη μορφή του Πρωτοκαπετάνιου μας, φωτίζει τη σκέψη μας,ζεσταίνει τις καρδιές μας, τις κάνει να πάλλονται από αγάπη και αλληλεγγύη για τον εργαζόμενο άνθρωπο, από μίσος ταξικό για τους εκμεταλλευτές μας.

Αυτός ο ήλιος γίνεται όλο και πιο φωτεινός, αυτές οι καρδιές πάλλονται όλο και πιο δυνατά, όσο ζυγώνει η ώρα των "λογαριασμών"!

Καλή δύναμη!

Να 'στε καλά αδέρφια μου, Ευρυτάνα και Γίτσα.

gitsanas είπε...

Καλό Μήνα, Καλή Πρωτομαγιά!!!
Έτσι πρέπει να τιμάμε την Πρωτομαγιά...

doctor είπε...

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΑΝΑΡΤΗΣΕΣ ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ ΟΔΗΓΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!

ένας στρατολάτης είπε...

Γεια σου Ιχνηλάτη και καλό μήνα νά'χεις. Άντε να μπει σιγά σιγά με καμιά χαρά.

BloG-_o_-SatIRuS είπε...

Μπράβο σου φίλε Ιχνηλάτη, καθώς και στην φίλη που παραχώρησε το κείμενο.
Είναι τόσο πολύτιμα τέτοια ντοκουμέντα για τον αυθεντικό αναζητητή της αλήθειας, αλλά και για όλους τους δοκιμαζόμενους.
Να σαι καλά

Aris είπε...

Καπετανιε αθανατη η μνημη σου!
Μας προσφερες παρα πολλα για να αισθανομαστε υπερηφανοι και να εμπνεομαστε!!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Ο Άρης φίλοι μας,
δεν περιόδευε για να... μαζέψει ψήφους. ΑΛΛΑ έβαζε τα στήθια του μπροστά μαζί με τους ένοπλους αντάρτες για να ξεσηκώσει τον πονεμένο Λαό στο δρόμο της εξέγερσης και του αγώνα.
Καλή συνέχεια στα σχόλιά σας...

Dina Vitzileou είπε...

Φωτεινά παραδείγματα που επιβάλλεται
-σήμερα περισσότερο από ποτέ- να τα αναδείξουμε.
Πρέπει να ξαναβρούμε τα οράματά μας..

Dennis Kontarinis είπε...

Kαλημέρα φίλε μου.
Τρομερό κείμενο και μπράβο σου που μας το χαρίζεις.
Νάναι καλά και η κυρία που σου το έδωσε.
Σε παρακαλώ αν θέλεις γράψε μου στο denniskontarinis@yahoo.com Έχουμε να πουμε πολλά και να σου δώσω κι΄εγώ κάποια κείμενα δικά μου για εκείνη την εποχή.
Νάσαι καλά

Φυσιολάτρης! είπε...

Τότε οι Ιταλογερμανοί και οι Εγγλέζοι....σήμερα πάλι οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί....που είσαι ρε Αρη να τους πάρουμε φαλάγγι!!!!!!!!!!!!!!!!

Αθέρας είπε...

πένα που φλογίζει τις καρδιές

aetos είπε...

ΕΝΑΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ Ο ΑΡΗΣ Ο ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΣ ΖΗΤΩ Ο ΑΡΗΣ.........

Ανώνυμος είπε...

Επισκέφθηκα την Μεσούντα στο φαράγγι του φαγγου δέος και συγκίνηση ο Άρης ήταν ένας και μοναδικός και ότι είπε το βρήκαμε μπροστά μας