Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Στα χνάρια της λησμονιάς...


Εκεί που οι μνήμες πληγώνουν...


12 σχόλια:

άγριο κυκλάμινο είπε...

Ευρυτάνα ιχνηλάτη η φωτογραφία σου αντικατοπτρίζει πραγματικά τον τίτλο. Το πιο συγκινητικό απ όλα είναι ότι παρόλα τα χρόνια που έχουνε περάσει το σπιτάκι αυτό κρατάει ακόμη έστω και πληγωμένο από το χρόνο που το βαραίνει λες και θέλει να ξυπνήσει μνήμες από ένα αλλοτινό ένδοξο παρελθόν.
Αθάνατη και η πρώτη ύλη συμφιλιωμένη με το φυσικό τοπίο. Μπράβο σου!

Memaria είπε...

Πόσο με γοητεύουν τα παλιά ερειπωμένα σπίτια, πόσα "μου λένε"!!..
Η φωτογραφία είναι εκπληκτική!

Dennis Kontarinis είπε...

Kι΄όμως. Η λησμονιά δεν φαίνεται να έχει τη δύναμη να το κατακτίσει.
Μια φωτογραφία πίνακας ζωγραφικής καλέ μου φίλε.
Νάσαι καλά.

photoioannina είπε...

Μου αρέσει πολύ κι εμένα να φωτογραφίζω παλιά ερειπωμένα κτίρια. Μου ξυπνάνε διάφορα συναισθήματα!!!

Aris είπε...

Να που μια εικονα ισοδυναμει με χιλιες λεξεις!

akrat είπε...

ΥΠΈΡΟΧΗ

μου θυμίζει την χώρα..

Τακης είπε...

Τα ερείπια είναι γοητευτικά επειδή ακριβώς δραπετεύουν από το παρελθόν τους!

dimitris είπε...

Ευρυτανα ιχνηλατη καλησπερα, τι να ξερουν αραγε οι τοιχοι του?
Ποιος να του ελεγε τη μοιρα του οταν το εκτιζαν, κριμα...

habilis είπε...

Αγώνας με τον χρόνο !

BloG-_o_-SatIRuS είπε...

Λησμονιά φίλε μου...
Λησμονιά και θλίψη και πολλά άλλα.......
Και αν σκεφτεί κανείς με πόσο μόχθο χτίζονταν όλα αυτά τα σπίτια, ειδικά σε μέρη που δεν πήγαινε ούτε καρόδρομος...
Τουλάχιστον έμεινε η ικανοποίηση σε αυτούς τους ανθρώπους πως μπορούσαν να χτίζουν μόνοι τους τα σπίτια τους (δεν είναι μικρό πράγμα) και τώρα ίσως από κάπου μας κάνουν "χάζι" που στις δικές μας γενιές αυτά γκρεμίζονται, ενώ ταυτόχρονα ο μόνη επιλογή που έμεινε σε εμάς, για να κάνουμε το δικό μας σπίτι, είναι να...χρεώσουμε και τα εγγόνια μας...

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Mε τα εύστοχα σχόλιά σας, βάλατε ακόμη πιο επιτυχημένους τίτλους στη φωτογραφία της ανάρτησης.
Ευχαριστούμε.

argyris είπε...

Ωραιο και πολυ δηδακτικο το ιστολογιο Ευρυτανα !