Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

Σε θυμάμαι συχνά...


Σοῦ στήνω μία καλύβα, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων,
ἕνα κῆπο νὰ περπατᾷς, ἕνα ρυάκι νὰ καθρεφτίζεσαι,
μιὰ πλούσια πράσινη φραγὴ νὰ μὴν σὲ βρίσκει ὁ ἄνεμος
ποὺ βασανίζει τοὺς γυμνοὺς - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!
Σοῦ στήνω τ᾿ ὅραμά σου πάνω σ᾿ ὅλους τοὺς λόφους,
νὰ σοῦ φυσάει τὸ φόρεμα ἡ δύση μὲ δυὸ τριαντάφυλλα,
νὰ γέρνει ὁ ἥλιος ἀντίκρυ σου καὶ νὰ μὴ βασιλεύει,
νὰ κατεβαίνουν τὰ πουλιὰ νὰ πίνουνε στὶς φοῦχτες σου
τῶν παιδικῶν ματιῶν μου τὸ νερὸ - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!

(Σου στήνω μία καλύβα – Νικηφόρος Βρεττάκος)

ΥΓ. Στη μνήμη της γιαγιάς μου Μ.Σ.


18 σχόλια:

άγριο κυκλάμινο είπε...

Φίλε μου Ευρυτάνα ιχνηλάτη, τι υπέροχο ποίημα διάλεξες για τη μνήμη της γιαγιάς!!!
Είσαι λεβεντιά γιατί μας δημιούργησες βαθιά νοσταλγία για τον τόπο μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα που μας δένουν άρρηκτα μαζί του.
Να είσαι πάντα καλά και να τη θυμάσαι συχνά και όμορφα!

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Ομορφη η εικόνα, μα και οι στίχοι....

kapetandiamantis είπε...

ΟΙ ΒΟΥΝΙΣΙΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΔΕΣΜΟΥΣ ΑΦΟΣΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ.
ΤΕΛΕΙΟ!!!

Άιναφετς είπε...

Αμήν...

Μποτίλια Στον Άνεμο είπε...

Νικηφόρο αποτύπωμα μνήμης!

Aris είπε...

Οι γιαγιαδες και οι παππουδες μας!
Ποσο ερημα ειναι πια τα χωρια και τα σπιτια μας διχως αυτους!

Αλέξανδρος Φλώτσιος είπε...

Νοσταλγικό και μελαγχολικό ! Να ΄σαι πάντα καλά ...

Άρης Άλμπης είπε...

Όσο αφήνουμε να ρημάζουν οι καλύβες των γιαγιάδων μας, τόσο φτωχαίνουμε το παρελθόν μας.
Και ξεθωριάζουν τα οράματα πάνω στους λόφους.
Τυχεροί όσοι θυμούνται.

Unknown είπε...

ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ
ΓΙΑ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ:

- ΕΝ ΖΩΗ Η ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ ΘΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΤΗΣ.

- ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ
ΣΕ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ.

Unknown είπε...

Οι γιαγιαδες μας - οι μνήμες μας

Στη συμφορά του εικοσιδυό
πρόσφυγας η γιαγιά μου
από την Πάνορμο έφτασε
στη χώρα του Αλεξάνδρου

Τη νύχτα στους καταυλισμούς
φέγγανε τα καντήλια
στα στρώματα οικογένειες
τσαμπιά από σταφύλια

Γλυκιά πατρίδα, σπιτικό
μια ιστορική αρλούμπα
σε εικονοστάσι τα ‘κλεισε
καημένη κάτω Τούμπα

θα πληρωθεί άραγε ποτέ
και από ποιον γιαγιάκα
η θλίψη που σε γιαλαντζή
τύλιγες ντολμαδάκια

Μουσική : Νίκος Παπάζογλου
Στίχοι : Τάκης Σιμώτας

Unknown είπε...

Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια ξεπροβάλει μπροστά μου και καλύπτει τα πάντα στη φωτογραφία η αγέρωχη,υπερήφανη,Ρουμελιώτικη μορφή της γιαγιάς σου.Ήταν οι γυναίκες εκείνες που μαζί με την δική μου γιαγιά έδωσαν, πνοή στα ονειρά μας και μπόλιασαν μέσα μας την αγάπη μας για την Ευρυτανία.Θεωρώ τυχερό τον ευατό μου που την γνώρισα, είμαι σίγουρος ότι θα χαμογελάει γλύκα από εκεί ψηλά που βρίσκεται,όπως τα χρόνια εκείνα που και τις παιδικές μας αταξίες με χαμόγελο τις αντιμετώπιζε.Να είσαι καλά να την θυμάσαι!!!

Hokshilato είπε...

Πολύ ωραίο . Να σαι καλά να την θυμάσαι.

https://www.youtube.com/watch?v=hYqoFvEUROQ

faros είπε...

Υποκλίνομαι ...

Dennis Kontarinis είπε...

Ένα υπέροχο μνημόσυνο στη γιαγιά σου με το υπέροχο ποιήμα του Νικηφόριυ Βρεττάκου
Νάσαι καλά.

Φυσιολάτρης! είπε...

Yπέροχο ποίημα....από ένα υπέροχο blog!!!!!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Ένα μεγάλο και εγκάρδιο ευχαριστώ σε όλες και όλους που τιμήσατε με τη συμμετοχή σας αυτή την ανάρτηση.

doctor είπε...

νὰ κατεβαίνουν τὰ πουλιὰ νὰ πίνουνε στὶς φοῦχτες σου
τῶν παιδικῶν ματιῶν μου τὸ νερὸ - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!


ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΩΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΦΙΛΤΑΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ.

E.- είπε...

Σου στήνω μια καλύβα...
γιαγιά
σαν την αγκαλιά σου...

Ε.-


Καλά σου βράδια

κι ένα τεράστιο ευχαριστώ στον "Τανάλια"...
για το σχόλιό του...