Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Υδάτινο εικονοστάσι


"Οι βρύσες οι ελληνικές με συγκινούν από δυό απόψεις: αισθητικά επειδή παρουσιάζουν κάτι ανάμεσα σε μικρογραφία αρχαίου ναού και σε εικονοστάσι της υπαίθρου, και από την άλλη μεριά, επειδή σ' αυτές η αισθητική ανάγκη συνυφαίνεται αξεχώριστα με τη χρήσιμη λειτουργία. Μεταφορικά πάλι, επειδή η έννοια του καθαρού νερού που εξαγνίζει και αναπαύει, αποτελεί μια προέκταση της ποιητικής φωνής όπως την αντιλαμβάνομαι και όπως τη δίδαξε ο Σολωμός"
(Οδυσσέας Ελύτης)

Φωτο "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" : Κατηφορίζοντας κατά το Καλεσμένο Ευρυτανίας.

10 σχόλια:

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Ο ποιητικός λόγος του Ελύτη, η μοναδική εικόνα και ο εμπνευσμένος τίτλος, όλα υπέροχα!

άγριο κυκλάμινο είπε...

Πηγή ζωής! Ανάσα δροσιάς! Οαση για το διαβάτη που περνά! Και μαζί ένα σπάνιο αριστούργημα που στολίζει τα παρθένα δάση της Ευρυτανίας! Συγχαρητήρια!!!!!

blackbedlam είπε...

Καλησπέρα σου Ιχνηλάτη.
Υπέροχη αναφορά. Με γοήτευαν πάντα οι βρύσες στην ύπαιθρο.Μου έφερναν στο νου τους πεζοπόρος της αναζήτησης, τους περιπλανώμενος,τους περιηγητές, ακόμη τους αγωνιστές, τους άστεγους και τους διψασμένους,τους πένητες ....τους κυνηγημένους.
Φανταζόμουν εικόνες με τους αποσταμένους να σβύνουν την φλόγα τους και να ξαποστένουν πίνοντας μέσα από τις χούφτες τους νερό να ξεδιψάσουν.
Κι΄ύστερα, να πλένουν το πρόσωπο για να γυρίσουν τα μάτια στον ουρανό, σιωπηλή ευχαριστία στο σύμπαν για το συναπάντημα του πολύτιμου δώρου.
Να παίρνουν μιαν ανάσα για να συνεχίσουν το ταξίδι και την περιήγησή τους, μέχρι την δική τους Ιθάκη.
Φανταζόμουν τα πετεινά τ΄ουρανού από τα πολυήμερα ταξίδια τους να πίνουν για να ξεδιψάσουν,ακόμη και τα ζωντανά να ξαποστένουν εκεί στην ρίζα κάποιου πλάτανου, πίνοντας από την βρύση νερό.
Και πες πες, να που βρέθηκα και εγώ με την φαντασία μου και χάρη στην δική σου αναφορά, εκεί σε μια βρύση να πιω να ξεδιψάσω και να ζήσω για λίγο μια Ειρηνική στιγμή.
Να είσαι καλά.

Μαρία Νικολάου είπε...

Τι όμορφη ανάρτηση.
Επειδή περπατάω πολύ, μια βρύση είναι πάντα λύτρωση για μένα και η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι.
Μπράβο Ευρυτάνα.
Φιλιά και καληνύχτες.

Μαρίνα Διαμαντοπούλου είπε...

Οι βρύσες με το καθάριο το νερό υμνήθηκαν από τους ποιητές μας, υμνήθηκαν όμως και από τον λαό μέσα από τη δημοτική παράδοση και δεν ήταν αυτό τυχαίο. Είναι πηγή έμπνευσης για κάθε άνθρωπο με αισθητική και συναίσθημα.
"Βρύση μου μαλαματένια πως βαστάς κρύο νερό, πως βαστώ κι εγώ ο καημένος της αγάπης το καημό...."
ή
"Κοντεύω να 'βγω στη κορφή, κοντεύω να' βγω απάνου, να βρω βρυσούλες με νερό, να βρω βουνά με χιόνια. Να βρω και την αγάπη μου στη βρύση να λευκαίνει.Να γίνω πετροκάβουρας στη πέτρα αποκάτω. Να της θελώσω το νερό να την χασομερίσω.......

doctor είπε...

ΑΓΑΠΗΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ,
ΝΤΥΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ, ΣΤΙΧΟΥΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ; ΑΞΙΟ ΘΑΥΜΑΣΜΟΥ!!!

VAD είπε...

Προσκυνώ τη δροσιά του:)

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Να είστε όλοι καλά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τούτα τα δροσερά λόγια...

Aris είπε...

Καθαροτητα, εξαγνισμος , ζωη.
Και πανεμορφη εικονα.

kapetandiamantis είπε...

ΞΑΠΟΣΤΑΣΑ ΣΤΗ ΔΡΟΣΙΑ...