Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Τέκνο του κατατρεγμού

Η προτομή του Γιώργη Καραΐσκάκη στο μοναστήρι του Προυσού Ευρυτανίας (φωτο: "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")



ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ! Τι να πρωτοπείς άραγε σε πέντε αράδες; Θα 'χουμε ωρέ, θα 'χουμε να μολογάμε, μιας κι ο χειμώνας αλλά και ο «χειμώνας» προβλέπεται μακρύς!

Ανυπόταχτος και επαναστάτης! Απείθαρχος απέναντι σε κάθε δεσποτισμό και εξουσία, ανεξαρτήτως μεταμφίεσης ξένης ή ντόπιας.

Παλικάρι ακέριο, ο πολεμιστής της λευτεριάς, ο χαλαστής του άδικου και της εκμετάλλευσης του φτωχού ραγιά. Ένας «μούλος», όπως αυτοαποκαλούνταν, νόθος γιος μιας καλόγριας η οποία αψήφησε τα υπερσυντηρητικά ήθη των καιρών για χάρη του πλανευτή έρωτα.

Κι' αυτός, σπορά του πάθους, μα και τέκνο του κατατρεγμού, μονάχος στους πέντε δρόμους από μια σταλιά παιδί, να τον κυνηγούν και να τον τυραννάνε οι προύχοντες και οι ισχυροί, έμαθε να ψυχοπονάει τον καταπιεσμένο και να απεχθάνεται τον καταπιεστή. Και για κείνους τους καταφρονεμένους έκαμε τη σπάθα του ρομφαία του δίκιου. 

Τον μίσησαν Τούρκοι κι Έλληνες, δυνάστες και προσκυνημένοι, οι Αγγλοσφουγγοκολάριοι Μαυροκορδάτοι και τα τσιράκια τους, οι πλουτοκράτες και οι τσιφλικάδες. Τον λάτρεψε όμως η φτωχολογιά και οι αληθινοί επαναστάτες. Κι έτσι έμεινε αθάνατος στη συλλογική συνείδηση του λαού. 

Πόσα αλήθεια έχουμε να διδαχτούμε από τον ατίθασο «Γύφτο του '21», αυτό τον αετό που ακόμη και τώρα στέκει εκεί ψηλά στα σύννεφα που σκεπάζουν τ’ αγαπημένα του Άγραφα, αντάμα με το μεγάλο αδερφό του τον ασυμβίβαστο Κατσαντώνη και το εγγόνι τους τον Άρη. 

Και με κείνο το γνωστό το δικό του τρόπο, το λεβέντικο, το μπεσαλίδικο, θα μονολογεί βλέποντας τα σημερινά βάσανα της Ρωμιοσύνης:

«Μωρέ δεν έχετε @ρχίδι@ εσείς σήμερα; βγάτε ωρέ στο κλαρί και γ@μ@τε τους»!



20 σχόλια:

λεύτερος είπε...

Γεια σου ρε ιχνηλάτη.
Απο τα καλίτερα γραπτα σου.!!
Μπραβο.!!

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Aφήστε το γιο της καλογριάς να λέει.
Να δηλώσουμε υποτέλεια δια να "σωθούμε" όπως έλεγαν κάποτε οι οπαδοί του Μαυροκορδάτου.

kapetandiamantis είπε...


ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ,
ΟΙ ΑΠΕΙΘΑΡΧΟΙ ΤΩΝ ΑΔΟΥΛΩΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Μια εμβόλιμη παρατήρηση με αφορμή και τη φωτογραφία της ανάρτησης...

Το μοναστήρι του Προυσού Ευρυτανίας αποτελούσε ένα από τα κατεξοχήν κρησφύγετα του Γ. Καραϊσκάκη όταν τον τσάκιζαν η φυματίωση και οι θέρμες. Εκεί φυλάσσονται έως σήμερα και τ΄άρματά του!

(Δείτε αναλυτικότερα και http://eyrytixn.blogspot.gr/2012/04/blog-post_11.html)

Dennis Kontarinis είπε...

Στ΄αλήθεια μια μεγάλη μορφή του αγώνα. Τέτοιοι σπουδαίοι είναι πολύ λίγοι στην πατρίδα μας.
Νάσαι καλά φίλε με τα τόσα όμορφα που μας προσφέρεις.

Unknown είπε...


Διάβασα ιστορία εχτές, λιγάκι,
και με κλαμένα μάτια σταμάτησα να δω
τον Γεώργιο Καραΐσκάκη
και τον σκέφτομαι και τραγουδώ.

Της καλογριούλας γιε, έλα στα όνειρά μας
κι έτσι ματωμένος, πες μας στρατηγέ
πόσο απέχει ο θάνατος απ’ τη λευτεριά μας.

Σήκωνε στον πάγκο το μπαϊράκι
και τον προσμέναν σκλάβοι μες στο Αιτωλικό
τον Γεώργιο Καραΐσκάκη
τον αγωνιστή, τον αητό.

Της καλογριούλας γιε, έλα στα όνειρά μας
κι έτσι ματωμένος, πες μας στρατηγέ
πόσο απέχει ο θάνατος απ’ τη λευτεριά μας.

Στίχοι Πυθαγόρας

Αλέξανδρος Φλώτσιος είπε...

Παλικάρι ακέριο, πολεμιστής της λευτεριάς, χαλαστής του άδικου και της εκμετάλλευσης του φτωχού ραγιά.Καραϊσκάκης !

faros είπε...

Καλά θα τα έλεγε ...

Πόσοι όμως (σήμερα) θα τον ακολουθούσαν !

Φυσιολάτρης! είπε...

Aυτή η πένα σου φίλε Ευρυτάνα ιχνηλάτη....κεντάει!!!!!!Το έχουν πει πολλοί εδώ μέσα.....αλλά εγώ θα το επαναλάβω!!!!!!Να είσαι καλά να μας χαρίζεις τόσα και άλλα τόσα διαμάντια!!!!!!!

magda είπε...

Εξαιρετικό το αφιέρωμα σου φίλε μου Ευρυτάνα στον ήρωα!!!!!!

Memaria είπε...

Σαν να τον ακούω να μονολογεί!!
Συγχαρητήρια και για την προηγούμενη ανάρτηση!
Καλό βράδυ!

Aris είπε...

Μου αρεσε που μεσω των γραφομενων σου απεδωσες με συνταρακτικο τροπο την κοινωνικη διασταση του Καραισκακη.
Ο Καραισκακης ηταν ζυμωμενος με τα υλικα της καταφρονεμενης φτωχολογιας, ηταν τεκνο του κατατρεγμου οπως σωστα τον ορισες στον τιτλο σου. Τον σημαδεψε η ορφανια και τα παιδικα του χρονια ηταν απεριγραπτα σκληρα. Γι αυτο το λογο πολεμησε και τον οθωμανο επικυριαρχο και τον συνεκμεταλλευτη τον ελληνα τον κοτζαμπαση και τους πολιτικαντηδες εκφραστες της ξενοδουλειας.
Δεν ειναι τυχαιο που τον κυνηγησαν σφοδρα οι μαυροκορδατοι, για να μην πω και για το υποπτο βολι που του στερησε στο τελος τη ζωη του.
Πραγματι, στεκει ψηλα ο γιος της καλογριας , καταφερε με το αιμα του, με τις αντρικιες πραξεις του, ακομη και με τον αριστοφανικο λογο του να καταξιωθει στη συνειδηση του τελικου κριτη που ειναι ο λαος.

Ανώνυμος είπε...

Τέλος (;) στη θέαση της πανσελήνου...

Η γή σκιάζετε απ' το φεγγάρι;
Τα σύννεφα απ' το χώμα;
Η νόηση από τον παραλογισμό;

“Σκωθήτε ωρέ ζαγάρια”
...άλλες εποχές...

ή όχι;

Achilleas είπε...

Αν όλοι είχαν ψυχή ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερός.
Καλό βράδυ !!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Αναφορικά με τον κατατρεγμό του Καραϊσκάκη από την κλίκα Μαυροκορδάτου

μπορείτε να δείτε και εδώ:

http://eyrytixn.blogspot.gr/2011/12/blog-post_13.html

άγριο κυκλάμινο είπε...

Τι να πει κανείς φίλε μου για αυτόν το σπουδαίο αγωνιστή τον γεμάτο επαναστατική φλόγα και πάνω απ'όλα ασυμβίβαστο με κάθε είδους καταπίεση;
Αλλωστε δεν είναι τυχαίο που ξεκίνησε τη δράση του από το ασκέρι του πιο μαχητικού και ανιδιοτελούς επαναστάτη εκείνης της εποχής, του Κατσαντώνη!
Η γλώσσα του αιχμηρή και συνάμα πολύ αληθινή ήταν και αυτή μια ρομφαία του δίκιου που τρυπούσε την ψευτιά και την υποκρισία των εκμεταλλευτών των αδυνάτων.
Πόση ψυχή έκρυβε αυτό το λιπόσαρκο κορμί που έκανε ακόμη και τους εχθρούς του να τον θαυμάζουν και να τον τρέμουν μαζί;
Καμάρι των Αγράφων, σου χρωστάμε μια απάντηση.....

dimitris είπε...

ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ χαιρεται, ΜΠΡΑΒΟ!!!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Θα παραμείνεις ΑΝΙΚΗΤΟΣ και στη μάχη με το χρόνο "Γιε της Καλογριάς"!

Διαχρονικό φωτεινό ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ όσων μάχονται ενάντια σε κάθε σκλαβιά, ξένη και ντόπια!

E.- είπε...

΄Ενας ο Καραϊσκάκης!!!
Κι ένας θα μείνει!!!

Ε.-
Καραϊσκάκηδες, δυστυχώς τέλος...

Μάκης είπε...

- Ορέ! κουρνιασμένα, πάλι με τον «γύφτο» γκιζερίζετε, πάλι με τον χτικιάρη, το μπαστάρδι της καλογριάς πιλαλάτε στις ρούγες;
Κι αυτός, «ασλάνι» στην ψυχή ρίχτηκε να παλεύει με θεούς και δαίμονες. Τάβαλε με δερβισάδες, με νταβαμπήδες, και μπουλουκμπασήδες, με Εκλαμπρότατους «ζυμάρια των Τούρκων» με λουφαγμένους κοτζαμπάσηδες, με διαβολεμένους Φαναριώτες.
Ξεψύχησε στις 4 το πρωί, ανήμερα του Αη-Γιωργιού, στις 23 τ’ Απρίλη του 1827.
Οι τελευταίες του κουβέντες στους συντρόφους του: -Μην τους φοβάστε τους Τούρκους. Αυτοί άμα σας ξέρουν μονιασμένους σας τρέμουν. Κι ούτε έχετε ανάγκη να σας αφεντεύουν ξένοι στον πόλεμο.
Σαν ρωτήθηκε, αν είδε ποιος τον χτύπησε, είπε:
- Ξέρω τον αίτιο κι αν ζήσω παίρνουμε χάκι, ειδέ και πεθάνω ας μου κλ…. τον πού…. κι αυτός. Τι κέρδισε;
Χρόνια μετά οι λεβεντομάνες τούτου του χιλιοπροδομένου τόπου κλαίγανε «χάσαμε τον πατέρα μας» κι εύχονταν στα παιδιά τους «μοιάσετε στον Καραϊσκάκη»
Κι ο Κωστής Παλαμάς γράφει για τον Αχιλλέα της Ρωμιοσύνης:
«Ένας ξεχώριζε, του Γένους το καμάρι, της Καλογριάς ο Γιός!
Ο ντουλαμάς απάνω του άλικος, πορφύρα,
Σκήπτρο στο χέρι το βαρύ το απελατίκι
Στην άρρωστή του σάρκα της Φυλής η μοίρα
Κονεύει πάντα αδάμαστη ψυχή και νίκη.
Προσπέφτω, προσκυνώ της δόξας σου το θρόνο.
Ακευσώ