Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Το μεγαλείο της Ευρυτάνισσας γυναίκας! (με αφορμή μια ιστορική φωτογραφία)

Η περίφημη φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή



“Αγώνας είναι αυτός συναγωνιστή, αγώνας. Αν τον κερδίσουμε τα κερδίσαμε όλα, κι όταν τον χάσουμε τα χάνουμε όλα”.

Μια συγκλονιστική μαρτυρία του αείμνηστου φωτογράφου της Αντίστασης Σπ. Μελετζή ("Αντάρτες στα βουνά") - από τη συνάντησή του με μία άγνωστη Ευρυτάνισσα γυναίκα στα χρόνια του Αγώνα…

Ιδού:

=============

" Μια μέρα είχα πάει σ’ ένα κοντινό χωριό που λέγεται Στένωμα. Σ’ αυτό το χωριό ήταν εγκατεστημένο το Πολιτικό Γραφείο του Κ.Κ.Ε. και τράβηξα κάτι φωτογραφίες. Όταν γύριζα πίσω στη Βίνιανη νωρίς το απόγευμα, βρήκα στο δρόμο μια ομάδα γυναικών που ξεκουράζονταν σε μια βρύση που βρίσκεται πριν από τη Βίνιανη. Να ένα ωραίο θέμα, είπα μέσα μου. Θα φωτογραφίσω αυτές τις γυναίκες με τις ζαλίγκες τους μόλις ετοιμασθούν να ξεκινήσουν. Τις πλησίασα και τις χαιρέτισα κατά τον συνηθισμένο τρόπο:

- «Γεια σας συναγωνίστριες».

-«Γεια σου συναγωνιστή».

-«Από πού έρχεσθε».

-«Από τη Νεράιδα, συναγωνιστή».

Κι’ όταν άκουσα πως ερχόταν από το χωριό Νεράιδα κι είχανε περπατήσει έτσι φορτωμένες πέντε ώρες, άρχισαν πάλι οι τύψεις να με βασανίζουν. Πέντε ώρες πορεία και φορτωμένες έτσι. Ε, αυτό πια πώς να το χωρέσει ο νους μου.

Ανάμεσά τους ξεχώριζε μια γριά (είναι αυτή που έχω στο λεύκωμά μου με την κασόνα ζαλίγκα). Αυτή τράβηξε πιο πολύ την προσοχή μου, οι άλλες ήταν νέες, και την ρώτησα τότε:

-«Καλά, εσύ συναγωνίστρια, δεν έχεις κανένα δικό σου, καμμιά κόρη, καμμιά αγγόνα, να ερχόταν εκείνη “αγγαρεία”, παρά φορτώθηκες εσύ γριά γυναίκα αυτή την κασόνα και περπάτησες τόσες ώρες.»

Να τι μ’ απάντησε εκείνη η Ευρυτάνα γυναίκα:

-«Έχω συναγωνιστή, και κόρες κι αγγόνες, αλλά όλες πήγανε σήμερα “αγγαρεία”. Αγώνας είναι αυτός συναγωνιστή, αγώνας. Αν τον κερδίσουμε τα κερδίσαμε όλα, κι όταν τον χάσουμε τα χάνουμε όλα».

Βούρκωσαν τα μάτια μου κι άθελα άρχισαν να κυλάν τα δάκρυα. Καμώθηκα πως ήθελα να πιω νερό και πήγα κοντά στη βρύση. Πλύθηκα για να κρύψω τα δάκρυα που κυλούσαν στο πρόσωπό μου και να πάρω λίγο κουράγιο. Και χίλια κανόνια να έπεφταν με μιάς ίσως θα μπορούσαν να τ’ αντέξουν τ’ αυτιά μου. Μα τούτα τα λόγια της Ευρυτάνας γριάς ήταν αδύνατο να τ’ αντέξω.

Την ίδια στιγμή σαν να βρισκόμουνα σε έκσταση ή έβλεπα ένα θάμα, άρχισε εκείνη η γυναίκα με την κασόνα ζαλίγκα να μεγαλώνει, να μεγαλώνει, να γίνεται στοιχειό και δράκαινα, να ξεπερνά τις κορφές του Βελουχιού και ν’ ανεβαίνει στα μεσούρανα. Μέσα στο νου μου αυτή η γυναίκα έλαμψε και φωτίστηκε και στάθηκε μπροστά μου επιβλητική, μεγαλόπρεπη, ακατάλυτη. Κι εγώ μπροστά της ένας νάνος, ένα τίποτε. Την έβλεπα και δεν τη χόρταινα. Να, έλεγα, αυτή είναι η Ελλάδα, βουνήσια Ελλάδα, που αγωνίζεται και μάχεται για τη λευτεριά.

Ήθελα να τρέξω κοντά της, να την αγγίξω, να πάρω κι εγώ δύναμη, να πάρω κουράγιο να γεμίσω την ψυχή μου με πίστη και θάρρος, με αυτοπεποίθηση για να μπορώ να πράξω κι εγώ κάτι. Μα δεν είχα ούτε μια στάλα δύναμη. Τα πόδια μου λες κι είχαν κολλήσει σε λάσπη ή είχαν ριζώσει μεσ’ στη γη, δεν μπορούσα να τα κουνήσω και έτσι καρφώθηκα στο ίδιο μέρος και την κοίταζα αμίλητος και σαν υπνωτισμένος. Και μόνο όταν σηκώθηκαν και οι άλλες κοπέλλες με τις ζαλίγκες τους και μούπαν «Γεια σου συναγωνιστή», τότε συνήλθα. Τότε τις φωτογράφισα κι έφυγα ντροπιασμένος.

Σκεπτόμουνα πάντα, κι ως τα σήμερα ακόμα, τι έδωσε ο λαός μας σ’ αυτό το διάστημα της κατοχής και τι αντάλλαγμα πήρε για τις τόσες και τόσες του θυσίες. Έρχονται στιγμές, ακόμα και σήμερα, που φέρνω μπρος στα μάτια μου όλο αυτό το μεγαλείο του λαού μας όπως το ζήσαμε όλοι όσοι είχαμε την τύχη, την ευλογία του θεού και βρεθήκαμε τότε στην Ελεύθερη Ελλάδα, και πονώ για τον λαό μας και για την κατάρα που τον δέρνει. Κι όταν μάλιστα ξέρεις ποια είναι αυτή η κατάρα τότε πονάς ακόμα πιο πολύ. "




17 σχόλια:

Aris είπε...

Τι ανακαλυπτεις φιλε Ιχνηλατη!!
Πολυτιμα κειμηλια της ιστοριας μας!!!
Ανεκτιμητη η προσφορα του ιστολογιου.

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Είναι πασίγνωστες οι ιστορικές φωτογραφίες του μεγάλου Σπύρου Μελετζή, αλλά σχεδόν άγνωστο ότι συνέγραψε και.....κείμενα και μάλιστα τόσο καταπληκτικά σαν αυτό της ανάρτησης-ντοκουμέντο!!!!

Φυσιολάτρης! είπε...

Αγώνας είναι αυτός συναγωνιστή, αγώνας. Αν τον κερδίσουμε τα κερδίσαμε όλα, κι όταν τον χάσουμε τα χάνουμε όλα

!!!!!!!!!!!!!!!!

Dennis Kontarinis είπε...

Στ΄αλήθεια πολύ μεγάλη η φιλοσοφία της συναγωνίστριας. "Αν τον κερδίσουμε τα κερδίσαμε όλα. Αν τον χάσουμε τα χάνουμε όλα."
Μ΄αυτό το μεγάλο "πιστεύω" δώσαμε τότε τον αγώνα μος.

Άρης Άλμπης είπε...

Η πίστη στον αγώνα για το κοινό καλό. Το μεγαλείο και το ήθος τής φοβερής αυτής εποχής. Πολύ μακρινής …

xristin είπε...

Μια φωτογραφία,χίλιες λέξεις!
Να είσαι καλά Ευρυτάνα

ΚΑΛΗ ΓΚΕΛΜΠΕΣΗ είπε...

Τούτα τα πρότυπα γυναίκας είναι που πάσχισαν δεκαετίες ολόκληρες -κι ακόμη πασχίζουν, να "θάψουν" οι υπηρέτες των αστών, είτε είναι πολιτικοί είτε δημοσιογράφοι, είτε τηλεπαρουσιαστές-ραδιοπαρουσιαστές, καναλάρχες και λοιποί θιασώτες τού καπιταλισμού ως αστική δημοκρατία κι ως φασιστική μουχλοκρατία.

Και θένε να τα θάψουν, γιατί τους τρομάζουν. Απειλούν την πολιτικοοικονομική τους ύπαρξη.

Την απειλούν, γιατί σαν πάρει μπρος η γυναίκα, αυτό το πρότυπο γυναίκας, Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, τότε όλη η φαμίλια, κάθε λαϊκή φαμίλια, θα τραβήξει μπροστά κι όλο πιο μπροστά, μέχρι να βγει στο ξέφωτο και να γυρίσει ανάποδα ο ντουνιάς για να 'ρθεί στα ίσα του.

Κι ένας ντουνιάς που 'χει 'ρθει στα ίσα του, σημαίνει πως έχει πετάξει απ' τις πλάτες του τον καπιταλισμό κι όλη τη σαπίλα του...

Γεια σου ιχνηλάτη!

doctor είπε...

ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟΤΕ Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ.
ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΡΥΤΑΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΡΥΤΑΝΙΣΣΕΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ!

akrat είπε...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Achilleas είπε...

Η περιγραφή αυτή ήταν τρόπος ζωής, αυτοπειθαρχίας και εκτίμηση του σκοπού και των κόπων όσων προσέφεραν!!!
Καλή συνέχεια αγαπητέ φίλε !!
Όμορφο σ/κ εύχομαι !!

Memaria είπε...

Και η φωτογραφία, αλλά και η μαρτυρία του φωτογράφου συγκλονιστικές!
Καλό ξημέρωμα!

kapetandiamantis είπε...

ΙΧΝΗΛΑΤΕΙΣ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ. ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ, ΕΡΕΥΝΕΣ, ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ. ΜΠΡΑΒΟ!!!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Ευχαριστούμε για τις συμμετοχές σας και σε αυτή την ανάρτηση!
ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ!

gitsanas είπε...

Τι συγκλονιστικό κείμενο!!!!
Μπράβο!!!!
Την εκτίμησή μου!!!!

mpaltis είπε...

Η φωτογραφία αυτή αφορά το χωριό μας καθώς η εικονιζόμενη γυναίκα είναι χωριανή μας εκ Νεράϊδας – Σπινάσας… και την έχουμε και στην Ιστοσελίδα του χωριού μας «neraida-dolopwn.com» / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ / Φάκελος 16 / α. α. 20 από 100… με τα εξής λόγια…
«…Έτος 1943. Η χωριανή μας Αγγέλω Σ. Μητσάκη «Γκέκω», σύζυγος του Σεραφείμ Μητσάκη, αδελφή του Γιώργου και του Δημητρίου Πλατσιούρη από τη Νεράϊδα. Είχε μείνει από πολλά χρόνια χήρα και ο σύζυγός της ήταν αδελφός του Κώστα και του Σταύρου Μητσάκη. Είχε τρείς θυγατέρες και ένα αγόρι το Γιώργο. Όπως γράφει ο φωτογράφος της Εθνικής Αντίστασης Σπύρος Μελετζής την βρήκε στη Βίνιανη το 1943 να μεταφέρει ζαλίγκα αυτό το κιβώτιο με πυρομαχικά και ρωτώντας την από που τα φέρνει και από πού είναι του απάντησε από τη Νεράϊδα – Σπινάσα. (Δημοσιεύτηκε σε φύλλο της εφημερίδας μας – όπου σε σχετικό άρθρο εξιστορείται αναλυτικά το γεγονός και οι απαντήσεις που έδινε στο διάλογο που είχε με τον Μελετζή)… Image 20 of 100…»

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Αγαπητέ συμπατριώτη, σε ευχαριστούμε πολύ για το σχόλιο κσι την ενημέρωση σχετικά με την αείμνηστη “Γκέκω”, αλλά και για τα τιμητικά λόγια που γράψατε για εμάς στον ιστότοπό σας!

Η πληροφόρηση που μας παρέχεις για αυτή την αξεπέραστη Γυναίκα της Αντίστασης είναι σημαντικής ιστορικής αξίας!
Είθε η ψυχή της να φτερουγίζει σε λεύτερους αιθέρες!

Εγκάρδιους χαιρετισμούς σε όλους τους συμπατριώτες Ευρυτάνες από τη θρυλική Νεράιδα-Σπινάσα των Αγράφων!

Unknown είπε...

Αγαπητέ ιχνηλάτη.. η γυναίκα της φωτογραφίας δεν είναι από την Νεράιδα..
Είναι η Πηνελόπη Καστρίτση και εγώ είμαι ο εγγονός της Βασίλης Κολημένος. Η γιαγιά μου είχε 4 παιδιά... Και ήταν από την Δάφνη ή Κουφάλα..και συγκεκριμένα από τα Καστριτσέικα…. Τα παιδιά της ήταν η Κλεονίκη (απεβίωσε τον Δεκέμβριο του 18 στην Δάφνη σε ηλικία 104 ετών) η Ελένη που παντευτήκε στο Παπαρούσι και απεβίωσε το 2016 η μητέρα μου Αναστασία που απεβίωσε τον Μάιο του 2016 και τον ΙΝΟΆΡΙΟ ΤΟΥ 2018 ΑΠΕΒΊΩΣΕ ΚΑΙ Ο Δημήτρης Καστρίτησς….
Στην συγκεκριμένη φωτογραφία πράγματι φαίνεται πολύ γριά.. όμως εάν υπολογίσω ότι η γιαγιά μου πέθανε το 1976 ή 1977 σε ηλικία 90 ετών περίπου το 1942 που τρβήχτηκε η φωτραφία ήταν περίπου 56 χρονών.. αλλά φαίνεται πολύ μεγάλη...Αυτά τα ξέρω πολύ καλά τόσο από τις μαρτυρίες τόσ της μητέρας μου όσσο και από τα τον Θείο μου και την ΘΕΊΑ ΜΟΥ ΤΗΝ Κλεονίκη.. Στο επόμενο διάστημα θα προβώ σε ενέργειες να γραφτεί το ονομάτης στο Μουσείο Κορυσκάδων Ευχαριστώ για την δημοσιέυση...