Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Από το θάλαμο μελλοθανάτων στην αθανασία! (για τη Βαγγελιώ Κουσιάντζα)

ΒΑΓΓΕΛΙΩ ΚΟΥΣΙΑΝΤΖΑ - Δασκάλα


Για τη Βαγγελιώ Κουσιάντζα

Για τη μεγάλη μαχήτρια του επαναστατικού λαϊκού κινήματος Βαγγελιώ Κουσιάντζα έχουμε ξαναγράψει στο αφιέρωμά μας για την ηρωική εποποιία του ΔΣΕ στη Νιάλα των Ευρυτανικών Αγράφων υπό τον τίτλο: «Ψυχή βαθιά στη Νιάλα-Μια ξεχασμένη σελίδα…»  (βλ. εδώ).
Ανακαλύψαμε μέσα από την προσωπική μας βιβλιοθήκη (στο βιβλίο του Τάκη Ψημμένου «Αντάρτες στ’ Άγραφα, 1946-1950, αναμνήσεις ενός αντάρτη», εκδ. Σύγχρονη Εποχή) και θα σας παρουσιάσουμε ολόκληρο το τελευταίο συγκινητικό γράμμα της Βαγγελίτσας πριν την εκτέλεσή της από το μοναρχοφασιστικό αμερικανόδουλο Κράτος στις 9 Μάη του 1947.
Επίσης παραθέτουμε και ένα απόσπασμα από μία συνταρακτική διήγηση του συλληφθέντα αγωνιστή στη Νιάλα Αγράφων Βασίλη Φυτσιλή, συγκρατούμενου της Β. Κουσιάντζα, ο οποίος καταδικάστηκε σε ισόβια και αφηγείται την ανεπανάληπτη ηρωική στάση της Βαγγελιώς μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα!!! (Αυτή η αναφορά προέρχεται από το βιβλίο του ίδιου του Βασίλη Φυτσιλή «Πληγές του Εμφυλίου» εκδ. Σύγχρονη Εποχή).

Κατ’ αρχάς το γράμμα:








«Θάλαμος μελλοθανάτων 8/5/47 Λαμία

Αγαπημένη μου Σωτηρία
Σ΄ αφήνω γεια μια για πάντα. Είμεθα μια μεγάλη παρέα. Με τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις βρεθήκαμε στην Νιάλα στ’ Άγραφα. Η απότομη πρωτοφανής χιονοθύελλα μας εδυσκόλεψε. Εγώ επί 24 ώρες έμεινα αναίσθητος και αν έζησα μέχρις εδώ τη ζωή μου τη χρωστώ στο Βασ. Φυτσιλή από τη Σέκλιζα ο οποίος για το χατήρι μου κατεδικάσθη σε ισόβια δεσμά χωρίς όμως και για να ζήσω.


‘Ύστερα από πολλά ενώ καθήμεθα μέσα σε σκηνές μας παρέλαβε στρατός. Από το ψύχος είχα πρηστεί. Μας πήγαν στ΄ Άγραφα ενόλω είμεθα 30 και γω, 31. Μας κράτησαν τρεις ημέρας για ενέσεις. Από κει στο Μοναστηράκι. Το τι δοκιμάσαμε εκεί δε λέγεται. Μας χτύπησαν και μου κόψαν τα μαλλιά μου ολίγα πάντως.
Στο Καρπενήσι εκεί ήταν τα πολλά. Με πήγαν σε μπουντρούμι σκοτεινό και χωροφύλακες μαυροσκούφηδες με χτύπησαν απάνθρωπα με σιδεριές και με κρανιές. Μου σπάσαν δυό πλευρά και ακόμα το σώμα μου είναι κατάμαυρο. Μας φέρανε εδώ. Τελική απομόνωση. Τους εξευτελισμούς και ηθικές καταπιέσεις όπου δοκιμάσαμε δε λέγονται. Στην 1 η Μαϊου μας κοινοποίησαν την απόφαση ότι στις 3 περνάμε από στρατοδικείο. Γράμμα δεν μπορούσαμε να στείλουμε διότι δεν έκανε όπως μας είπαν. Ήλθε ο πατέρας μου. Παρακολούθησε δύο ημέρας και μετά πήγε στην Αθήνα. Δεν μ΄ άφησαν καθόλου να μιλήσω. Τώρα από προχθές 5 Μαϊου βγήκε απόφαση με θανατική ποινή. Μας σκηνοθέτησαν πολλά ιδία δε εμένα τόσα που δε λέγονται. Εν τέλει μας χαρακτήρισαν ως στρατολόγους  ηθικούς αυτουργούς. Τι να γίνει Σωτηρία μου αφού έτσι είναι ο κόσμος.
Δεν έχω μπροστά μου παρά λίγα λεπτά ελπίζοντας ίσως από Αθήνα ο πατέρας μου να φανεί. Έπειτα πλέον φεύγω μια για πάντα χρυσή μου.
Εσύ να εργαστείς στο σχολείο και να δώσεις στη νεολαία να πιστέψει τι είναι εκείνο που εμείς πεθαίνουμε υπερήφανοι για την Ελλάδα και πηγαίνουμε ψηλά με τη συνείδησή μας καθαρή.
Ως ενθύμιο δωρίζω το καρρέ στη Βασιλικούλα σου αφού άλλο τι δεν έχω. Στη μάνα μου να κάνεις κουράγιο και να της δώσεις σε παρακαλώ τα υπόλοιπα πράγματα για ανάμνηση.
Δεν θέλω να με κλάψετε ούτε και να με πενθείτε. Η θυσία μας που γίνεται θα γίνει φάρος που θα φωτίσει όλο τον κόσμο για μια καλύτερη ζωή. Σ’ όλο το δικό μας κόσμο σκόρπα τους ενθουσιώδεις χαιρετισμούς μας. Όπου πάμε και βρεθούμε θα συνεχίσουμε τη δουλειά μας ώστε ερχόμενοι κάποτε και σεις να απολαύσουμε όλοι μαζί τα αγαθά εκείνα που εδώ καθόλου δεν βρέθηκαν.
Σας αποχαιρετώ παντοτεινά
Γεια σας – γεια σας
Βαγγελίτσα
Υ.Γ. Έρχονται να μας πάρουν για το σφαγείο. Θάρρος και υπομονή. Μη μας ξεχάστε. Εύχομαι οι κόποι μας γρήγορα να αποβούν σε όφελος όλου του λαού.
Καλή καρδιά.
Αντίο- αντίο για πάντα».



- Στη συνέχεια παραθέτουμε τα αποσπάσματα από τη διήγηση του συγκρατούμενου της Βαγγελίτσας, του Βασίλη Φυτσιλή, που σας προαναφέραμε στην εισαγωγή,

Στη μάντρα της Ξηριώτισσας
«Μας είχαν πιάσει αιχμαλώτους, ξεπαγιασμένους, μέσα στα αντίσκηνα του κυβερνητικού στρατού, στον ανεμοδαρμένο αυχένα της Νιάλας. Τριάντα άντρες, ανταρτόπουλα του Δημοκρατικού Στρατού και στελέχη της Κομματικής Οργάνωσης του ΚΚΕ και μία γυναίκα τη Βαγγελιώ Κουσιάντζα(….). Στη Λαμία στο έκτακτο στρατοδικείο που μας οδήγησαν, εμάς του Δημοκρατικού Στρατού, με μια δίκη-παρωδία και με συνοπτικές διαδικασίες- μας καταδίκασαν, εννιά άντρες και τη Βαγγελίτσα εις θάνατο και τους υπόλοιπους σε ισόβια δεσμά (…)
Πριν τα ξημερώματα, χτυπήσανε οι πόρτες. Κλειδιά στριφογύριζαν στις κλειδαριές. ‘Ήρθε η ώρα! Μ’ έβγαλε ένας δεσμοφύλακας απ’ το δικό μας θάλαμο και με πήγε στους μελλοθανάτους. Το είχαν ζητήσει οι ίδιοι. Με χαιρετούσαν και ο καθένας κάτι μου έβαζε με τρόπο στις τσέπες μου. Μου άφησαν τις τελευταίες παραγγελίες για τους δικούς τους.


Και φτάνει, χαράματα, η κουστωδία, στη μάντρα του νεκροταφείου της Ξηριώτισσας. Και ξεφορτώνουν τους αγωνιστές στον “κρανίου τόπο”. Μα αυτοί, τον τόπο ετούτο της σφαγής και της φρίκης, τον κάνουν χοροστάσι της αντρειοσύνης. Μόλις τους ξεκλειδώνουν απ’ τις χειροπέδες, πιάνουν ο ένας τ’ αλλουνού το χέρι και στήνουν το χορό!
Έχε γεια, καημένε κόσμε
έχε γεια, γλυκιά ζωή!
Η Βαγγελίτσα, φορώντας το κόκκινο μεταξωτό φουστάνι της, σέρνει πρώτη το χορό. Και ακολουθούν όλοι, τραγουδώντας αυτό το “παράξενο”, το συγκλονιστικό ξεφάντωμα. 
 Στη στεριά δε ζει το ψάρι
ουτ΄ ανθός στην αμμουδιά
και οι Έλληνες δε ζούνε
δίχως την ελευθεριά
Και μετά, έπιασαν το τραγούδι που λέγαμε τις τελευταίες μέρες στην απομόνωση. Το “τραγούδι” μας.
Για μια ιδέα ευγενικιά
δίνουμε τη ζωή μας
χαρά σ’ αυτόν που παρατά
για μια τιμή τον κόσμο.
Οι στρατιώτες του εκτελεστικού αποσπάσματος, που τους ΄λαχε ο κλήρος να εκτελέσουν αυτό το μακάβριο “στρατιωτικό καθήκον”, μένουν πετρωμένοι στις θέσεις τους, σαν αγάλματα. Συγκλονισμένοι παρακολουθούν αυτό το απίστευτο θέαμα, αυτό το δραματικό μεγαλείο των μελλοθάνατων αγωνιστών. 
“…Ετούτοι  είναι οι ληστές;…Οι Προδότες της πατρίδας;…”.


“Για μια ιδέα ευγενικιά δίνουμε τη ζωή μας”!!! Συνεχίζουν το χορό τους οι μελλοθάνατοι, με τη Βαγγελίτσα μπροστά, ν’ ανεμίζει στο χέρι το μαντήλι της.
Πώς να σηκώσουν το όπλο, να σκοτώσουν αυτά τα παλικάρια… Ποιο “στρατιωτικό καθήκον” να εκτελέσουν, όταν βλέπουν απέναντί τους τέτοιους Έλληνες, αδέρφια τους;… Όταν αντικρίζουν την ίδια τη μαχόμενη πατρίδα, ν’ αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια τους με όλη την αληθινή της δόξα…
Ένα φως αστράφτει ξαφνικά μέσα στη συνείδησή τους. “Όχι!” Δε θα ρίξουν τις φονικές τους σφαίρες πάνω σε τούτα τα παλικάρια. Τ’ αδέρφια τους!...
“Επί σκοπόν” ουρλιάζει ο επικεφαλής του αποσπάσματος. Μα κανένας δεν κουνιέται από τη θέση του. Κανένας δε σηκώνει το όπλο.
“Για μια ιδέα ευγενικιά δίνουμε τη ζωή μας!...”
Αμηχανία και αναταραχή επικρατεί στους επικεφαλείς του αποσπάσματος και στον κύριο βασιλικό επίτροπο. Μαζεύουν άρον-άρον τους στρατιώτες σε μια καρότσα φορτηγού και τους ξαναγυρίζουν στο τάγμα τους. Τη “λύση του προβλήματος” έδωσαν χωροφύλακες-“μαυροσκούφηδες” και “ΜΑΥδες” τρομοκράτες, του μεταβαρκιζιανού παρακράτους. Άτομα πορωμένα και αδίστακτα, που εκτελούσαν πρόθυμα και με ευχαρίστηση τη γενική προτροπή των Αγγλοαμερικανών επικυρίαρχων:
“Σκοτώστε τους!”  
Έριξαν τα καυτερά τους βόλια πάνω στα κορμιά των αγωνιστών, ενώ εκείνοι συνέχιζαν το χορό τους. Τα παλικάρια γονατίζουν, διπλώνονται και πέφτουν αιμόφυρτα πάνω στη μαγιάτικη χλόη. “Και τα΄αθώο χόρτο πίνει αίμα αντί για τη δροσιά…”


ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ - Τελειόφοιτος Νομικής

ΜΗΤΣΟΣ  ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ - Αγρότης

ΑΛΕΚΟΣ ΓΑΛΑΝΙΤΣΑΣ - Δάσκαλος
Τελευταία έπεσε η Βαγγελίτσα. Γονατισμένη, με το κορμί τρυπημένο απ’ τις σφαίρες, αλλά με την καρδιά όρθια μπροστά στους εκτελεστές της, καταγγέλλει τους δολοφόνους. Ζητωκραυγάζει, αποχαιρετώντας τη ζωή, το λαό της, το κόμμα της:
“Αλίμονο στο καθεστώς, που προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία, σκοτώνοντας Έλληνες πατριώτες. Ας είναι το αίμα μας το τελευταίο που χύνεται. Ο λαός δε θα μας ξεχάσει. Ζήτω το τιμημένο Κάπα Κάπα Έψιλον

Ήταν μόλις 29 χρονών...

Ένα αφιέρωμα στη μνήμη της Βαγγελιώς Κουσιάντζα από το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" 


ΥΓ. Δείτε και εδώ:



http://eyrytixn.blogspot.gr/2013/07/blog-post_27.html

26 σχόλια:

Δραση στο Ωραιοκαστρο είπε...

Μπορεί πριν 65 χρόνια να εκτέλεσαν το σώμα της, όμως καμιά σφαίρα δεν μπόρεσε να σκοτώσει και τα ιδανικά της.

sofia είπε...

Συγκλονιστικές στιγμές!

Μπράβο για την ανάρτηση.
Το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην ξεχνάμε. Τους το χρωστάμε.

Να είσαι καλά.

Aris είπε...

Διαβασα το αφιερωμα και συγκλονιστηκα. Οτι και να πω θα ειναι λιγο μπροστα στο μεγαλειο αυτης της ηρωιδας, αυτων των αγωνιστων! Συγχαρητηρια για οσα μας χαριζει αυτος ο καταπληκτικος ιστοτοπος.

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα Ευρυτανική λεβεντιά!
Την Κυριακή το βράδυ (την μέρα προηγήθηκε το προσκύνημα στη Μακρόνησο) διάβαζα στο βιβλίο του Ψημμένου για το πέρασμα της Νιάλας!!!
Στο ίδιο βιβλίο είχα διαβάσει λίγο παλιότερα και για τη Βαγγελίτσα. Πόσες Βαγγελίτσες φίλε Ευρυτάνα γέννησε αυτός ο τόπος, πόσες ηρωίδες και ήρωες γεννήθηκαν απ' τις πανανθρώπινες ιδέες της λευτεριάς, της ισότητας, του σοσιαλισμού!
Φάρος δυνατός και φωτεινός στα πέλαγα της μνήμης και των αγώνων μας αυτό το μπλογκ!
Καλή δύναμη!

Θέμιδα Ζήδρου. είπε...

Εμείς τι κάνουμε σήμερα......
Φάροι για να παίρνουμε δύναμη.

kapetandiamantis είπε...

ΤΕΤΟΙΕΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΓΕΝΝΗΣΕ ΚΑΠΟΤΕ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΟΥΣΑΝΤΖΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΗΣ. ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΡΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΟΥ.
ΚΑΙ ΤΟΣΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΚΟΜΑ...

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ. ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑΝ ΝΑ "ΑΦΟΠΛΙΣΟΥΝ" ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ.

ΑΛΛΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΟΣΟ ΞΕΠΕΣΑΜΕ ΣΑ ΛΑΟΣ ΣΗΜΕΡΑ...

Διαχειριστής είπε...

Άγριες εποχές, μαύρες. Ποτέ να μην ξαναζήσουμε τέτοια πράγματα. Καταστράφηκαν γενιές ολόκληρες.

Μαύρα χρόνια. Όσοι τα ζήσαν και τα θυμούνται ξέρουν πώς ήταν.

Avenida con Poemas είπε...

Αυτά δεν μας διδάσκουν φίλοι του ΙΧΝΗΛΑΤΗ δυστυχώς .Σήμερα οι απόγονοι αυτών των ηρωικών ανθρώπων δεν έχουν την δύναμη να αντισταθούν
αλλά πως θα υποδουλοθούν περισσότερο.
Καλό σας Βράδυ .

John Kalantzis είπε...

Δεν μπορώ να σου περιγράψω φίλε μου Ευρυτάνα πόσο συγκινήθηκα από το "αποχαιρετηστήριο" γράμμα αυτής της ηρωίδας για ένα πολύ συγκεκριμένο λόγο: Έχω βαθιά στο συρτάρι μου φυλάξει ένα παρόμοιο αποχαιρετηστήριο γράμμα (του ιδίου ύφους προς την οικογένειά του και κυρίως τη ΜΑΝΑ του) του θείου μου Γιάννη (αδερφού του πατέρα μου) που ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΕ και αυτός το 1946 από το ίδιο Αμερικανόδουλο κράτος στο Σταυράκι Ιωαννίνων ως "προδότης" του έθνους γιατί -άκουσον άκουσον- δούλευε 19χρονο τότε μόλις παιδί σε "παράνομο" τυπογραφείο που τύπωνε προκυρήξεις του ΚΚΕ. Όταν εκβιαστηκά του τέθηκε το δίλημα "ή υπογράφεις δήλωση μετανοίας και πας απλώς στη φυλακή ή εκτελείσαι" αυτός και άλλα 20 ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ περήφανα αρνήθηκαν και πήραν το δρόμο προς το εκτελεστικό απόσπασμα... Είναι η πασίγνωστη στα Γιάννενα "δίκη-παρωδία της Πρίντζου". Στο σημείο της εκτέλεσης υπάρχει σήμερα μνημείο και κάθε Αύγουστο αποδίδουμε φόρο τιμής στους 21 ήρωες... Ο θείος που δε γνώρισα ποτέ και του οποίου το όνομα φέρω περήφανα, ήταν ο νεαρότερος εκτελεσθής... Σε χαιρετώ.

doctor είπε...

ΒΑΘΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ, ΔΕΟΣ, ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ.
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΝΕ ΧΑΜΕΝΕΣ ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΖΩΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΝ ΣΑΝ ΣΚΛΑΒΟΙ ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ .

eApenanti είπε...

/Μη μας ξεχάστε//

Λόγια της Βαγγελιώς.

Συγχαρητήρια φίλε για την ανάρτηση. Σε διαβάζει και σου χαμογελά από κεί που βρίσκεται η Βαγγελιώ.

dimitris είπε...

Ευρυτανα ιχνηλατη καλησπερα, τοτε ο εχθρος ηταν ορατος, τωρα οχι.
Η θυσία μας που γίνεται θα γίνει φάρος που θα φωτίσει όλο τον κόσμο για μια καλύτερη ζωή.
Μονο που αυτους τους φαρους οι παλιοι τους συντροφοι, περιφερομενοι σαν σε τσιρκο διηγουνται ιστοριες της κατοχης στους στρατιωτικους του πενταγωνου, για να συνδραμουν σε ψηφους στο καινουργιο πισωγυρισμα των ανθρωπων της αριστερας.
Ας ειναι, οσοι ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΑΝ ΤΗΣ ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑΣ, ΦΩΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ...

Φυσιολάτρης! είπε...

Υπήρξαν Ανθρωποι (με Α κεφαλαίο) σαν την Ευαγγελία Κουσιάντζα που δεν λύγισαν ούτε μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα.....γιατί ο θάνατος και η απώλεια της ζωής τους έρχονταν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην απόφαση τους να θυσιαστούν για μια δίκαιη κοινωνία!!!!!Είναι η υπέρβαση της ατομικότητας μπροστά στη συλλογικότητα, όταν τα ιδανικά φωτίζουν τη σκέψη και την καρδιά!!!!!
Τιμή και δόξα!!!!!!

BloG-_o_-SatIRuS είπε...

Κι όμως... Πιστεύω πως ακόμα και αυτές τις μέρες, δεν έχει "στερέψει" ο τόπος από "Βαγγελίτσες".
Δυστυχώς δεν έχει στερέψει ούτε από τους εκπροσώπους του αδηφάγου τέρατος... Αλλά ελπίζω η σημερινή Βαγγελίτσα να είναι ο τελικός νικητής...

Αθέρας είπε...

συγκλονιστικά ντοκουμέντα!!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Μια εμβόλιμη παρέμβαση εκ μέρους μας ανάμεσα στα πολύ συγκινητικά σχόλιά σας...

Για τη Βαγγελιώ:

Η Βαγγελιώ Κουσιάντζα γεννήθηκε το 1918 σε ένα χωριό της Καρδίτσας τον Παλαμά. Οι παλιοί τη θυμούνταν σαν ένα πάρα πολύ έξυπνο και γελαστό κορίτσι με τρομερή ενέργεια. Πολύ περήφανη και αγέρωχη σα χαρακτήρας, διακρίνονταν από μικρή για το επαναστατικό της πνεύμα. Πρώτη ήταν όμως και στα μαθήματα! Η Βαγγελίτσα είχε δίψα για μάθηση και έτσι σπούδασε δασκάλα, πράγμα πολύ σημαντικό για εκείνα τα χρόνια της φτώχειας και του αναλφαβητισμού που μάστιζε όλα τα χωριουδάκια του τόπου. Είχε στόχους, ήθελε να προσφέρει στο λαό για να μη μείνουν τα παιδιά του αμόρφωτα. Εντάχθηκε στο ΚΚΕ και κατόπιν στο ΕΑΜ πρωτοστατώντας στην οργάνωση του λαού της περιοχής, μπροστάρισσα σε όλες τις μαχητικές κινητοποιήσεις εναντίον των κατακτητών και των δωσίλογων συνεργατών τους. Μετά τη Βάρκιζα, η Βαγγελιώ περνάει αναγκαστικά στην παρανομία. Οι παρακρατικοί συμμορίτες, που βέβαια την είχαν στο μάτι, τη συνέλαβαν μετά από προδοσία και τη βασάνισαν φριχτά στα μπουντρούμια της Καρδίτσας. Την τσάκισαν στο ξύλο, την έγδαραν με μαχαίρια, μέχρι καυτό λάδι στις πληγές της έριξαν! Συνέπεια όλων αυτών ήταν να πάθει καρδιακή κρίση μέσα στα κρατητήρια. Αυτή όμως αλύγιστη. Από το Νοσοκομείο που αναγκάστηκαν να την πάνε, η Βαγγελιώ κατάφερε να δραπετεύσει και να ενταχθεί ξανά στο παράνομο επαναστατικό κίνημα, οργανώνοντας νέες δράσεις. Σύντομα παίρνει το δρόμο του βουνού με το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Στη φοβερή ανάβαση της Νιάλας των Ευρτανικών Αγράφων η Βαγγελιώ Κουσιάντζα ήταν ο εμψυχωτής όλης της αντάρτικης πορείας. Στη Νιάλα τη συνέλαβαν μισοπεθαμένη από το κρύο τα κυβερνητικά στρατεύματα. Ακολούθησαν νέα βασανιστήρια στο Καρπενήσι μέχρι την καταδίκη της σε θάνατο στη Λαμία. Η Βαγγελιώ όμως μέχρι και μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα στάθηκε παλικάρι τιμώντας τις ιδέες και τα ιδανικά που πάντοτε υπηρέτησε με συνέπεια και απαράμιλλη αυτοθυσία.

Μετεμφυλιακά, κάπου 7 χρόνια μετά την εκτέλεση της, το 1954, οι γονείς της πήγαν στο νεκροταφείο στη Λαμία και έσκαψαν στο χώμα για να βρουν τα κόκκαλα της Βαγγελιώς. Όμως ούτε φέρετρο υπήρχε ούτε τίποτα. Οι δήμιοι είχαν ρίξει τους εκτελεσθέντες αγωνιστές σε έναν ομαδικό τάφο στο χώμα. Τη Βαγγελιώ τη γνώρισαν από το κόκκινο μεταξωτό φουστάνι της που φορούσε όταν τη δολοφόνησαν γιατί το μετάξι δε λιώνει. Με χίλια βάσανα πήραν τα κόκκαλά της και τα μετέφεραν στο γενέθλιο τόπο της στον Παλαμά Καρδίτσας όπου εκεί με όλο το χωριό παρόν έγινε η κανονική της κηδεία.

άγριο κυκλάμινο είπε...

Επειδή κάποτε με είχε συγκινήσει πολύ το αφιέρωμα για τη Νιάλα και τώρα με την αναφορά στη Βαγγελιώ ένοιωσα ξανά έτσι, έχω να προσθέσω και εγώ κάποιες πληροφορίες για αυτή τη θρυλική ηρωίδα του λαού μας. Η Βαγγελιώ Κουσιάντζα είχε άλλα πέντε αδέρφια. Αυτή και δύο από τα αγόρια της οικογένειας θυσιάστηκαν στον αγώνα. Η μητέρα με το χαμό των τριών παιδιών της έσβησε από τον καημό της λίγα χρόνια αργότερα. Η οικογένεια της υπόφερε πάρα πολλά. Ηταν άνθρωπος με υψηλά ιδανικά που τα υπερασπίστηκε με πλήρη αυταπάρνηση ως το θάνατο. Δεν είναι τυχαίο ότι την ημέρα της εκτέλεσης της όταν στάθηκε ατρόμητη μπροστά στις κάνες των όπλων και ξεκίνησε πρώτη αυτό το λεβεντικό χορό, έκανε τους φαντάρους του αποσπάσματος να τη θαυμάσουν και να πάθουν κυριολεκτικά κρίση συνείδησης και να αρνηθούν να πυροβολήσουν!!!!!Βέβαια ανέλαβαν τα άλλα τα σκουλίκια τα αδίστακτα
του φασιστικού καθεστώτος να ολοκληρώσουν τη θηριωδία και να στερηθεί η Ελλάδα μια τέτοια ηρωίδα γυναίκα που ισοδυναμούσε με χίλιους άντρες. Τέτοια παλικάρια έβγαλε το κίνημα τότε!! Σήμερα και εγώ αναρωτιέμαι όπως και άλλοι φίλοι στα σχόλια, αν θα ξεσηκωθούμε επιτέλους με όλα όσα συμβαίνουν και αν θα υπάρξουν και στις μέρες μας άξιοι συνεχιστές των ιδανικών και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που με άλλο τρόπο πάνε να μας στερήσουν και πάλι;

Scorpion49 είπε...

Συγκλονιστικό το αφιέρωμα για τη Νιάλα, και η ιστορία της αγωνίστριας Βαγγελιώς Κουσιάντζας.
Ας ρίξουν μια ματιά όλοι οι πρώην σύντροφοι που έσπευσαν να συμβιβαστούν, με αντάλλαγμα τα καλούδια της μπουρζουαζίας, και ας συλλογιστούν έστω και για λίγο τις θυσίες των πάλαι ποτέ ηρωικών συντρόφων τους. Ας κάνουν την αυτοκριτική τους.
Οι εκτελεσθέντες σύντροφοι της Νιάλας τους εγκαλούν!

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

"ΓΙΑ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΕΥΓΕΝΙΚΙΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ"!!!

Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο σας ήρωες της Νιάλας...

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Ψυχή βαθιά!

Α Θ Α Ν Α Τ Η...

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Σημαντική σημείωση:

Το αφιέρωμα εμπλουτίστηκε με νέα σημαντικά στοιχεία.

polimnia είπε...

Στο γράμμα της η Βαγγελιώ απευθυνόταν σε κάποια άλλη δασκάλα.Και μένω εγώ με την αγανάκτηση γιατί να γεννηθώ στα χρόνια της χούντας; Γιατί ποτέ δε μου ΄τυχε δάσκαλος που να κάνει αυτά που παράγγελνε η Βαγγελιώ; Γιατί να μην είμαι ποιήτρια να μπορώ να γράφω ποιήματα γι αυτούς τους μάρτυρες; Και άλλα πολλά "γιατί" για την κακή έννοια
της εξουσίας που μας κάθεται στο σβέρκο. Και πάλι ευχαριστώ.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Χαιρόμαστε ιδιαίτερα όταν επισκέπτεστε τις "παλιές" μας αναρτήσεις.
Ευχαριστούμε για το σχολιασμό.
Ψυχή βαθιά!

Φυσιολάτρης! είπε...

17 σφαίρες της τρύπησαν την κοιλιά κι αυτή ακόμα φώναζε, πεσμένη πια στα γόνατα, για την ζωή, τον λαό και το κόμμα της.

Χωροφύλακας που έζησε το συμβάν είχε πει: "Μεγάλη κομμουνίστρια εκείνη η δασκάλα. Όλοι έπεσαν κι εκείνη γονατισμένη στο ένα πόδι έλεγε, έλεγε και δεν έβγαινε η ψυχή της. Η άτιμη! Τρεις σφαίρες χαριστική της έριξε ο επικεφαλής κι εκείνη εκεί, να φωνάζει για το κουκουέ! Μεγάλη κομμουνίστρια!"


ΑΘΑΝΑΤΗ!

Giannis Pit. είπε...

Τι να πω....! πραγματικά συγκλονιστικό Ευρυτάνα. Αλλά και συνάμα αποκαλυπτικό για την αγριότητα των φασιστών δολοφόνων που παραμένουν ατιμώρητοι.

Scorpion είπε...

Αθάνατη!!!
Έζησε και άφησε την τελευταία της πνοή για τα ιδανικά, τα ιερά και όσια της κομμουνιστικής ιδεολογίας, για τούς ιερούς αγώνες των ανταρτών του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ!!!
Αθάνατη!!!