Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ



Προς τιμήν του ο δημοσιογράφος κ. Δημήτρης Νανούρης παρουσίασε σήμερα στην "Εφημερίδα των συντακτών" ένα σημαντικό άρθρο αφιερωμένο στη μνήμη της Αλίκης Τσουκαλά - της Ευρυτανικής καταγωγής νεαρής λαϊκής αγωνίστριας - που εκτελέστηκε πριν 65 χρόνια (16/4/1949) από το μοναρχοφασιστικό αμερικανόδουλο κράτος.

Το εν λόγω άρθρο βασίστηκε στο εκτενές αφιέρωμα-έρευνα του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη" (που είχε δημοσιευθεί στο blog μας πέρυσι στις 16 Απρίλη 2013).   


Παρακάτω παραθέτουμε το άρθρο του Δ. Νανούρη στην «Εφημερίδα των συντακτών» :


«Αποκηρύσσω όχι τις ιδέες μου αλλά τον πατέρα μου»

Μια ιστορία βγαλμένη από αρχαία τραγωδία εκτυλίχθηκε στο έκτακτο στρατοδικείο Χαλκίδας από τις 15 Μαρτίου έως τις 5 Απριλίου 1949 με πρωταγωνιστές μια θαρραλέα, εικοσάχρονη Επονίτισσα και τον 46χρονο δηλωσία πατέρα της

Τέτοιες μέρες στα 1949, λίγο πριν ανατείλει ο εικοστός πρώτος Μάιος της ζωής της, η Αλίκη Τσουκαλά στέκει αγέρωχη μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, διδάσκοντας αξιοπρέπεια μια καθημαγμένη χώρα στην οποία παίζεται ένα μακάβριο θέατρο του παραλόγου.

Εγγλέζοι και Αμερικανοί στηρίζουν την κυριαρχία τους στις δυνάμεις που τάχθηκαν στο πλευρό του Αξονα, τους δωσίλογους, τους ταγματασφαλίτες, τους γερμανοτσολιάδες. Οσοι αντιστάθηκαν, πολεμώντας τον κατακτητή στα βουνά και τις πόλεις, αποκαλούνται «αντεθνικά στοιχεία», «επικίνδυνοι συμμορίτες», «αιμοδιψείς κομμουνιστές» και κυνηγιούνται ανελέητα. Μόνη η Ελλάδα, απ’ όλα τα κράτη που εμπλέκονται στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, βιώνει αυτήν την εξευτελιστική διαστροφή.

«Αποβαίνει επιβλαβής διά την πατρίδα και καταδικάζεται δις εις θάνατον» είναι η ετυμηγορία του έκτακτου στρατοδικείου στο οποίο σύρεται σιδηροδέσμια η Αλίκη, σε κακό χάλι από τα βασανιστήρια μα με το κεφάλι ψηλά, κατηγορούμενη για «κατάλυσιν του πολιτεύματος συμφώνως τω νόμω 509».

Προσωπογραφία της Αλίκης που φιλοτέχνησε ο Μέντης Μποσταντζόγλου (Μποστ) για το βιβλίο του Γ. Τσουκαλά


Από το πιάνο στην Αντίσταση

Γεννιέται στις 26 Μαΐου 1928. Παιδί του Μεσοπολέμου, εκδηλώνει μικρή καλλιτεχνικές ανησυχίες. Λατρεύει τη μουσική και ασχολείται με το πιάνο. Επηρεασμένη από τον ευρυτανικής καταγωγής, αριστερό διανοούμενο και ποιητή πατέρα της, μελετά και γράφει λογοτεχνία.

Εφηβη ακόμη στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής εντάσσεται στην ΕΠΟΝ και συμμετέχει σε όλες τις μάχες εναντίον των Γερμανών στην Αθήνα.

Τον σύντομο βίο της φωτίζει η ιστοσελίδα "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" (http://eyrytixn.blogspot.com), όπου διαβάζουμε: «Η Αλίκη ήταν ένα πανέξυπνο, όμορφο και γεμάτο ζωή κορίτσι. Τρυφερή, με σπάνιες ευαισθησίες. Υπόδειγμα αγωνίστριας. [...] Κυνηγημένη την περίοδο του Εμφυλίου συνεχίζει τη δράση της αποσπώντας το θαυμασμό και την εκτίμηση των συντρόφων της για την ανιδιοτελή προσήλωση στο κίνημα, μα και για τη συγκινητική της τόλμη».

Συλλαμβάνεται τον Μάρτιο του 1949 στη Χαλκίδα. Της αποδίδεται σύσταση ανατρεπτικής ομάδας. Μαζί της, ο πατέρας της Γιώργος Τσουκαλάς και οι Τάκης Φίτσος, Γιάννης Χάνος, Δημήτρης Βουραζόπουλος, Γιάννης Χριστοφορίδης, Κατερίνα Μελεμενή, Ευανθία Πατσαλή και Μαρία Λαφαζάνη. Ο βετεράνος κομμουνιστής, δημοσιογράφος και λογοτέχνης Τάκης Φίτσος υπήρξε επιστήθιος φίλος και πολύτιμος συνεργάτης του Αρη Βελουχιώτη, ενώ ο Γιάννης Χριστοφορίδης φυγαδεύει με το καΐκι του διωκόμενους αντάρτες. Μετά τον χαμό του η γυναίκα του και μάνα των δύο παιδιών του αυτοκτονεί πέφτοντας στον Ευβοϊκό.

Ο Τάκης Φίτσος με τον Άρη στη Λαμία το 1944

Ο Γιώργος Τσουκαλάς υπογράφει δήλωση μετανοίας. Κυκλοφορεί με την Αγία Γραφή υπό μάλης στο δικαστήριο, βομβαρδίζοντας την έδρα με ακατάληπτες κουβέντες, πιστεύοντας ότι έτσι θα σώσει τον εαυτό του και την κόρη του. Αντιθέτως, η Αλίκη «επιλέγει τη στάση της τιμής και της υπερηφάνειας. Δεν δέχεται να διαχωριστεί από τους συντρόφους της, αρνείται να καταδώσει και δεν αποκηρύσσει τα πιστεύω της», γράφει ο "Ευρυτάνας ιχνηλάτης".«Η γενναία απολογία της καθηλώνει ακόμα και τους στρατοδίκες. “Κάνε μας μίαν προφορικήν δήλωσιν αποκηρύξεως και είσαι ελεύθερη να συνεχίσεις τας σπουδάς σου” της λέει ο πρόεδρος Καρράς. Εκείνη την τραγική στιγμή που μια λέξη μόνο θα μπορούσε να πάρει την Αλίκη από την αγκαλιά του θανάτου και να την οδηγήσει ξανά στη ζωή, ο πατέρας της πέφτει γονατιστός στα πόδια της ζητώντας της να υπακούσει», σκηνή που παραπέμπει αναντίρρητα σε αρχαία τραγωδία.

Οι στίχοι της Ρίτας Μπούμη

Μπροστά στην κατάρρευση του ινδάλματός της και κοιτώντας θαρραλέα τους στρατοδίκες η εικοσάχρονη κοπέλα απαντά: «Μονάχα δήλωση ότι αποκηρύσσω τον πατέρα μου και όχι τις ιδέες μου, μπορώ να σας υπογράψω».

Εκτελέστηκε το χάραμα της 16ης Απριλίου 1949 στο νεκροταφείο του Αϊ-Γιάννη στη Χαλκίδα μαζί με τους συγκατηγορούμενούς της πλην του πατέρα της που αφέθηκε ελεύθερος για να ανεβεί τον δικό του Γολγοθά. Επίλογος σε τούτη την άσκηση μνήμης ένα απ’ τα ποιήματα που έγραψε γι’ αυτήν η Ρίτα Μπούμη-Παππά: «Πώς να πεισθούν όσοι πολύ μ’ αγάπησαν/ πως νίκησα πεθαίνοντας όλους μου τους εχθρούς/ πως εκυρίεψα τα φρούριά τους/ πως δεν φοβήθηκα τους κεραυνούς των ντουφεκιών/ πως χάρισα το πιο γλυκό χαμόγελο/ στα φανταράκια που με σημαδεύαν/ λίγο πιο έξω από τη Χαλκίδα.

Η τραγική φιγούρα του Γιώργου Τσουκαλά

Ο Γιώργος Τσουκαλάς γεννιέται στον Προυσό Ευρυτανίας στα 1903. Πρόκειται για χαρισματικό όσο και ανήσυχο πνεύμα. Εγκαταλείπει νωρίς τη σιγουριά του Δημοσίου, για να αφιερωθεί στην ποίηση και τη δημοσιογραφία. Οταν η δικτατορία του Μεταξά κλείνει την εφημερίδα «Ανεξάρτητος» στην οποία εργάζεται, έχει ήδη εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές και μυθιστορήματα με πρωταγωνιστές ήρωες του 1821. Ιδρύει τότε την πρώτη ιδιωτική «Δανειστική Βιβλιοθήκη» στην οδό Φιλελλήνων 25, η οποία σύντομα μετατρέπεται σε στέκι διανοούμενων της Αριστεράς. Μεγάλος γλεντζές και μποέμ τύπος, ξενυχτά κάθε βράδυ με τον κολλητό του Κώστα Βάρναλη στα αθηναϊκά κουτούκια. Πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του διασώζει ο κριτικός τέχνης Μιχάλης Σταφυλάς. Την περίοδο της Κατοχής συνδέεται με την Αντίσταση δίπλα σε επώνυμους αγωνιστές.

«Μετά την εκτέλεση της Αλίκης αφήνεται ελεύθερος. Είναι όμως ηθικά νεκρός» επισημαίνεται στον "Ευρυτάνα ιχνηλάτη". «Μια τραγική μορφή που βιώνει στο έπακρο όχι μονάχα τη βαθιά οδύνη του πατέρα που χάνει κατ’ αυτό τον τρόπο το παιδί του, αλλά πολύ περισσότερο τις τύψεις και την ενοχή λόγω του γεγονότος ότι εκείνος δειλιάζει μπροστά στο θάνατο και επιζεί ενώ η αγαπημένη του κόρη στέκεται ακλόνητη και χάνεται».

Ζει σε ένα υπόγειο, γωνία Σοφοκλέους και Αριστείδου, περιφρονημένος λόγω της στάσης του ακόμη και από τη γυναίκα του και τα παιδιά του, απομονωμένος απ’ τους αλλοτινούς συναγωνιστές και τους κύκλους της διανόησης. Ξαναπαντρεύεται κάποτε, εντούτοις δεν ξεπερνά ποτέ το προσωπικό του δράμα. Τυφλός, ημίτρελος και ξεχασμένος πεθαίνει σε αθηναϊκό γηροκομείο στα 1975, ακριβώς την ίδια μέρα με τον παλιό του φίλο Κώστα Βάρναλη.

Το 1960 εκδίδει τη συλλογή «Αλίκη» με ποιήματα αφιερωμένα στη μνήμη της κόρης του, που συγκλονίζουν για τον βαθύ σπαραγμό τους. «Είναι γραμμένα με το αίμα της καρδιάς μου. Κάθε λέξη τους τη συνόδευε ποταμός δακρύων. Πλήγωνα το στήθος μου με την πένα» έλεγε στον Μιχάλη Σταφυλά.

…………………………….


Το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" ευχαριστεί δημόσια το δημοσιογράφο κ. Δ. Νανούρη που με το δημοσίευμά του στην «Εφημερίδα των συντακτών» έκανε ευρύτερα γνωστή αυτή τη σπάνια όσο και συγκινητική ιστορία της αξέχαστης ηρωίδας του λαού μας Αλίκης Τσουκαλά

ΥΓ. Μπορείτε να διαβάσετε το πλήρες αφιέρωμα του blog μας (μαζί με το τελευταίο γράμμα της Αλίκης)  ΕΔΩ


blog "ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ"

21 σχόλια:

Φυσιολάτρης! είπε...

Πάντα διαλεχτά τα ιστορικά σου αφιερώματα Ευρυτάνα ιχνηλάτη!!!!!!!!!
Μπράβο όμως και στο δημοσιογράφο της εφημερίδας συντακτών που πρόβαλλε αυτό το μοναδικό άρθρο!!!!!!

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Τιμή στην Αλίκη Τσουκαλά και σε όλους τους πεσόντες αγωνιστές που τράβηξαν οι ίδιοι τους "γολγοθάδες" για τη συλλογική "ανάσταση".

λεύτερος είπε...

Θυμηθηκαμε
δακρύσαμε ,
αλλα μαζι νιώσαμε και υπερηφανια
για τους ήρωες
του τοπου και της τάξης μας.!!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Κάποιες "λεπτομέρειες" που αφορούν τις τελευταίες στιγμές της Α. Τσουκαλά....

Το πρωί πριν την πάρουν οι δήμιοι άφησε μαζί με το ημερολόγιό της και ένα δαχτυλίδι στη μικρότερη αδερφή της. Ήταν ότι είχε όλο κι όλο από υλικά αγαθά, γιατί από άυλα άφησε τα πάντα!

Το συνταρακτικό, όμως, ήταν ότι πριν την εκτέλεση φρόντισε να βγάλει το παλτό της έτσι ώστε αυτό να μην τρυπηθεί από τις σφαίρες των δολοφόνων της μιας και όπως είπε "θα ήταν χρήσιμο σε κάποιον άλλο άνθρωπο που πιθανόν να μην είχε"!!!

Το ήθος αυτής της αγωνίστριας πραγματικά ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ!!!

Καλή συνέχεια στα σχόλιά σας..

doctor είπε...

ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΝΙΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

BloG-_o_-SatIRuS είπε...

Είναι, πράγματι, Συγκλονιστική η Ιστορία της Ηρωίδας...

Δάφνη Χρονοπούλου/ Daphne Chronopoulou είπε...

Σπαρακτικό, το είχα ξαναδιαβάσει..

Πρόσφατα διάβασα τις αναμνήσεις του πατέρα της από το Λαπαθιώτη- ένα βιβλίο ελαφρότερο για χρόνια δύσκολα μα ξέγνοιαστα. Πού να 'ξερε τι τον περίμενε...

Aris είπε...

Φιλε ιχνηλατη σε χαιρετω.
Η αυτοθυσια και η λεβεντικη σταση των αγωνιστων της αντιστασης ακομη και μπροστα στα εκτελεστικα αποσπασματα του θανατου ειναι φαρος φωτεινος για ολους η τουλαχιστον για οσους καταλαβαινουν.
Συγχαρητηρια σε εσενα για την ερευνα και επιπροσθετα στο δημοσιογραφο κ. Νανουρη για την προβολη του θεματος σου στην εφημεριδα.

PANOS είπε...

Τραγική φυσιογνωμία πατρός! Δεν χρειάζεται η εξαγωγή βιαστικών και ανώδυνων συμπερασμάτων

Δραση στο Ωραιοκαστρο είπε...

Ασχετό.
Φίλε Ευρυτάνα σε ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Η Χαλκιδική, το Κιλκίς και η Θράκη καταστρέφονται στο όνομα της ανάπτυξης από την καταστροφική εξόρυξη.
Στα Ευρυτάνικα βουνά ποτισμένα με αίμα αγωνιστών της Ελευθερίας αντί για μνημεία, θα στήσουν ανεμοτέρατα (ανεμογεννήτριες).
Ο αγώνας είναι κοινός από το Ορμένιο μέχρι το Καστελόριζο Καλή Ανάσταση.

kapetandiamantis είπε...

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΞΑΝΑ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΗΚΑ. ΕΙΔΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑ.
Η ΑΛ. ΤΣΟΥΚΑΛΑ ΘΥΣΙΑΣΕ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΤΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΤΡΥΦΕΡΗ ΗΛΙΚΙΑ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥ.ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ ΕΙΧΑΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΚΑΙ ΑΦΙΕΡΩΘΕΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΑΨΗΦΟΥΣΑΝ ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΑΘΑΝΑΤΟΙ. ΕΤΣΙ ΣΥΝΕΒΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ.
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ, ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΤΟΥ. Η ΔΗΛΩΣΗ ΑΝΤΕ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ, ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΜΩΣ ΟΤΙ "ΜΙΛΗΣΕ" ΠΟΤΕ!!!
ΕΝΩ Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗΚΕ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΖΕΙ Η ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ. Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΕΡΗΘΗΚΕ ΤΑ ΝΕΙΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ, ΖΕΙ ΟΜΩΣ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ!

Dina Vitzileou είπε...

Συγκλονιστικό!
Στις μέρες μας φαντάζει σαν παραμύθι...
Καλή Ανάσταση φίλε Ευρυτάνα!

akrat είπε...


Καλή Ανάσταση

Διάβασα χωρίς κέφι είνι αλήθεια τα γραπτά

Οι προσωπικές καταστάσεις είναι αλήθεια με στεναχωρούν

Μια θέση είχα και έχω

αν δεν δοκιμαστώ... ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΝΑ ΟΜΙΛΩ...

love2love είπε...

θα χαρώ να γίνεις μέλος στο Blog μου

Unknown είπε...

Προσδοκώντας και παλεύοντας για την (επ)ανάσταση των ζωντανών, η ιστορία των επώνυμων και ανώνυμων αγίων μας θα στέκει σα φάρος που φωτίζει το μέλλον και δείχνει το δρόμο...

faros είπε...

Φίλε Ευρυτάνα Ιχνηλάτη,

Συγκλονιστική η πένα σου ...

Θέλω να μου επιτραπεί, παρακαλώ θερμά γι αυτό, να γράψω στο μπλογκ σου τις σκέψεις μου.

Μεγάλο Σάββατο, μεσημεράκι ...

Πλημμύρισε η ψυχή μου συναισθήματα ...

Από τη μια σφίξιμο στο στομάχι για την διαχρονική αδικία σε Ανθρώπους σαν την Αλίκη Τσουκαλά και τους Συντρόφους της, απέραντη οργή για τους φασίστες που ακόμα και σήμερα συνεχίζουν το αισχρό "έργο" τους, τεράστια λύπη για όσους λύγισαν και τελικά πρόδωσαν, αλλά ΚΑΙ

Μια τεράστια υπερηφάνεια, που διαβάζοντας τα σχόλια και στις δύο αναρτήσεις, νιώθω ότι ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ, ΜΕ Ε-ΣΑΣ και όχι τους άλλους !

Με την Αλίκη και όχι τον πατέρα της ...

Μπράβο Ιχνηλάτη, μπράβο από καρδιάς !


Unknown είπε...

Τιμή και δόξα στην ηρωική Αλίκη Τσουκαλά.
Τέτοιοι αγωνιστές μενουν αθάνατοι.

blackbedlam είπε...

Όταν σου λέω ότι πρέπει να κάνεις μια προσπάθεια για να εκδοθούν κάποια από τα κείμενά σου, δεν το λέω απλά από ευγένεια, από μεγαλοψυχία, έτσι για να πω κάτι.

Τα κείμενά σου έχουν πραγματικό ενδιαφέρον, ιστορικό, κοινωνικό,πολιτικό,…

Θυμάμαι το αφιέρωμά σου στην Αλίκη Τσουκαλά, την προσωπικότητά της,την αποφασιστικότητα,τον Ηρωισμό της,την θυσία της.
Παρακαταθήκη για τις επερχόμενες γενιές.
Δεν είναι ενδιαφέρουσες μόνον οι επιλογές των κειμένων σου, αλλά και η γραφή σου, περιγραφική, γλαφυρή γραφή, με ντοκουμέντα,τεκμηριωμένη έτσι που κινεί το ενδιαφέρον.

Να είσαι καλά,πάντα γερός,δυνατός, αποφασισμένος και μαχόμενος έτσι όπως εσύ ξέρεις .

άγριο κυκλάμινο είπε...

Συγχαρητήρια Ευρυτάνα ιχνηλάτη που πρώτος εσύ έβγαλες στην επιφάνεια ένα τόσο σπάνιο ιστορικό ντοκουμέντο. Πολύτιμη η δουλειά που κάνεις φίλε μου και αυτό φαίνεται με την αποδοχή που συναντά, όπως στο ντοκιμαντέρ που έγινε για την έρευνα σου για τη Νιάλα, έτσι και τώρα με την ιστορία της Αλίκης που έγινε ολοσέλιδο στην εφημερίδα. Συγχαρητήρια και στο δημοσιογράφο Δημ. Νανούρη που επέλεξε το συγκεκριμένο θέμα σου και το έκανε ευρέως γνωστό μέσω αυτής της δημοσίευσης στην εφημερίδα των συντακτών.
Η συγκλονιστική ιστορία της Αλίκης Τσουκαλά φέρνει δάκρυα συγκίνησης αλλά και θαυμασμό για εκείνους τους αγωνιστές που θυσιάζονταν για τα υψηλά πανανθρώπινα ιδανικά.
Μόνο περήφανοι μπορούμε να νοιώθουμε όσοι αισθανόμαστε απόγονοι τέτοιων ηρώων, όμως ας παραδειγματιζόμαστε όλοι και ας βαδίσουμε στα χνάρια εκείνων σε μια εποχή που το απαιτεί!!!

E.- είπε...

Οι αγωνιστές δεν ξέρουν από Γολγοθάδες!
Οι υπόλοιποι, ναι!

Ε.-

Ας μου επιτραπεί...
Μπορεί να μην γεννήθηκε ήρωας ο πατέρας της -δεν γεννιούνται όλοι ήρωες- ήταν όμως πατέρας...

Σας ευχαριστώ
και σένα Ιχνηλάτη
και την Αλίκη
και τον κ. Δ. Νανούρη

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

AΛΙΚΗ ΤΣΟΥΚΑΛΑ: Α Θ Α Ν Α Τ Η

Ευχαριστούμε όσους τιμήσατε αυτή την ανάρτηση με αναδημοσιεύσεις, επισκέψεις και σχόλια.

Ψυχή βαθιά!