Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

Βρυσούλα



Μουρμουρητά, ερωτιάρικα, το δροσερό νερό σου,
κάθε στιγμή σου τραγουδεί, βρυσούλα, τον καϋμό σου.
Το ίδιο λέει βρυσούλα μου, πάντοτε το τραγούδι.
Και τρέχει το νεράκι σου…   Δροσίζ’ ένα λουλούδι,
και τώρα πια ολαύλακα το δρόμο έχει πάρει.
Πάει σε λειβάδι χλοερό, ποτίζει το χορτάρι,
διαβαίνει  κείθε, χάνεται, στο ρέμμα ξαπολυέται,
σα σύγνεφο και σα βροχή πάλι σε σένα ‘ρχέται.
…. Πλάι σου ο γέρο-πλάτανος όλο δροσιά ρουφάει,
κι απλώνει φύλλα και κλαδιά, και ίσκιο σου κρατάει.

Και συ κοιμάσαι…  Τα νερά τα κρύα σου κυλούνε,
κι οι ίσκιοι των ονείρων σου τριγύρω σου πετάνε…


(Του Ευρυτάνα φυσιολάτρη ποιητή και καπετάνιου του ΕΛΑΣ Δώρη Άνθη)



10 σχόλια:

άγριο κυκλάμινο είπε...

Πανέμορφο ποίημα όλο δροσιά!!!!!

ποιώ - ελένη είπε...

Η φύση διαχρονικά είναι η μούσα μας

Να είσαι καλά

Giannis Pit. είπε...

Καλησπέρα σου. Ποίημα, ιστορία, φύση, όλα σε ένα αρμονικό πλαίσιο δοσμένα με εξαίρετο τρόπο. Καλή σου συνέχεια.

magda είπε...

Πολύ όμορφο ποίημα, γεμάτο εικόνες της λατρεμένης μας φύσης!
Καλό καλοκαίρι!

Dennis Kontarinis είπε...

Οι βρυσούλες είναι η ομορφιά της ζωής.
Νάσαι καλά φίλε.

Dennis Kontarinis είπε...

Ένας ύμνος στην ομορφιά της φύσης.
Νάσαι καλά.

Άρης Άλμπης είπε...

Τα όνειρα του Δώρη Άνθη. Τόσο αναγκαία σήμερα.

Φυσιολάτρης! είπε...

Σπουδαία προσωπικοτητα ο Δωρης Ανθής.....φωτεινό παράδειγμα αγωνιστή και μέγας λάτρης της ευρυτανικης φύσης!

Memaria είπε...

Ποίημα και φωτογραφία εξαιρετικά και δροσερά!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Eυχαριστούμε...
οι στίχοι του αλησμόνητου Δώρη Άνθη θα βρίσκουν πάντα μια φιλόξενη γωνιά στο blog μας.